 |
Adrian WillaertHollandalı besteci ve öğretmen
Ülke:
 Hollanda |
İçindekiler:
- Adriano Willaert: Venedik Okulu’nun Babası
- İtalya’ya Taşınma ve Etkisi
- Kardinal d’Este’ye Hizmet
- St. Mark Katedrali Koro Direktörü
- Müzik Mirası
- Deneyimsel Motetler
- Quid ebrietas non dissignat
- Sonraki Başyapıtlar
- Madrigaller
Adriano Willaert: Venedik Okulu’nun Babası
Adriano Willaert, yaklaşık 1485 yılında doğmuş olan bir Flaman besteci ve öğretmendi. Fransız-Flaman polifonik okuluna katkıları ve Venedik Okulu’nun kuruluşu ile tanınmıştı.
İtalya’ya Taşınma ve Etkisi
1514 yılı civarında Willaert, İtalya’ya yerleşti ve Fransız besteci Jean Mouton’un öğrencisi oldu. Kariyerinin büyük bir kısmını burada geçirerek müzikal manzarayı şekillendirdi.
Kardinal d’Este’ye Hizmet
1515 yılında, Willaert Ferrara’daki Kardinal Ippolito d’Este’nin hizmetine girdi. 1518 yılında Macaristan’a ve muhtemelen Polonya’ya düzenlediği bir yolculuğa eşlik etti.
St. Mark Katedrali Koro Direktörü
1527 yılında, Willaert Venedik’teki St. Mark Katedrali’nin Cappella Marciana Direktörü oldu. Onun liderliği altında, koro ünlü bir müzik merkezi haline geldi ve Andrea Gabrieli, Gioseffo Zarlino gibi yetenekli bestecileri yetiştirdi.
Müzik Mirası
Willaert’ın verimli çalışmaları ruhani ve dünyasal müziği kapsar. Kutsal eserleri arasında mezarnameler, motetler, ilahiler ve çok sesli ilahiler yer alır. Ayrıca İtalyan villanellaları, madrigalleri, Fransız şansonları ve ricercarları besteledi.
Deneyimsel Motetler
Willaert’ın etkileyici motetleri (toplam 175 adet) genellikle dört ile altı ses için bestelenmiştir. “Christi virgo”, “Saluto te sancta virgo” ve “Magnum hereditatis mysterium” gibi dikkate değer erken motetler, kontrapunkt, uyum, müzikal diksiyon ve ritimle deneysel çalışmalarını sergiler.
Quid ebrietas non dissignat
Willaert’ın esrarengiz moteti “Quid ebrietas non dissignat”, Horace tarafından yazılan eğlenceli bir metni kullanır. Bu özellikle beşli döngü etrafında ilerlerken müzisyenlere saf intonasyonda şarkı söylemeyi öğretir.
Sonraki Başyapıtlar
Willaert’ın “Musica Nova” (1559) içinde yayınlanan geç motetleri, sanatının zirvesini temsil eder. Bu büyük ölçekli besteler, onun ustaca polifonik tekniğini gösterir.
Madrigaller
Petrarch’ın “Canzoniere” eserinden alınan altı ve yedi sesli madrigalleri, şiiri incelikli bir şekilde ele alır. Bu eserler, motetleriyle aynı müzikal tarzı paylaşır ve doğrudan vokal netlik yerine polifonik dokuyu vurgular.
