 |
Giovanni Battista TiepoloVenedikli ressam, çizer ve bakırcı
Ülke:
 Fransa |
İçindekiler:
Giovanni Battista Tiepolo’nun Biyografisi
Giovanni Battista Tiepolo (1696–1770) Venedik doğumlu bir ressam, çizer ve bakırcıydı. Venedik’te Gregorio Lazzarini’nin öğrencisi oldu. Erken eserleri çağdaşı Giambattista Piazzetta’dan etkilendi ve koyu renk paleti ve ışık-gölge kontrastlarıyla karakterize edildi.
Kariyer ve Tarzı
Tiepolo, kendi tarzını geliştirdi, Roma Barok ve Venedik renkçiliği unsurlarını birleştirdi. Tabloları büyük ve ustaca, dekoratif ve zarifti. Veneto Rokoko tarzındaki erken eserleri arasında “Rosary’li Meryem Ana” (1739, Venedik, Gesuati Kilisesi) ve “Meryem’in Ev’inin Çevirilmesi” (1743-1744, Venedik, Santa Maria dei Scalzi Kilisesi) tavan freskleri bulunmaktadır. Bu freskler, çeşitli açılardan tasvir edilen sayısız figürle oluşturulan derin bir mekan hissi sağlar ve göksel yüksekliklere yükseliyormuş gibi bir izlenim verir.
Tiepolo’nun ünü hızla Venedik dışına yayıldı. 1726 ile 1761 yılları arasında Udine, Milano, Bergamo, Vicenza ve Verona’daki kilise ve sarayları süslemek için çeşitli siparişler aldı. 1750’de, Bavyera’nın Würzburg Başpiskoposu tarafından davet edildi ve oğulları ile Başpiskopos’un sarayındaki taht odası ve tavan fresklerini birlikte resmettiler. 1758’de Venedik’e döndüğünde Tiepolo, Venedik Güzel Sanatlar Akademisi’nin ilk başkanı olarak seçildi. 1762’de İspanya Kralı III. Charles tarafından Madrid’e davet edildi ve tekrar oğulları ile birlikte yeni kraliyet sarayını süslemek üzere bir araya geldiler.
Tiepolo, 27 Mart 1770’te ölene kadar çalışmaya devam etti. Easel tabloları, arkadaşı Kont Algarotti tarafından toplanan ve korunan çizimlerine kıyasla nispeten azdı. Tiepolo aynı zamanda parlak bir bakırcıydı ve en ünlü bakır baskı serileri “Vari Capricci” (çeşitli kaprisler) ve “Scerzi di Fantasia” (hayal gücü oyunları) içerir.
Mirası
Tiepolo’nun oğullarından Lorenzo (1736–1776), babasının ölümünden sonra bile aynı Rokoko tarzında Madrid’de çalışmaya devam etti. Diğer oğlu Giovanni Domenico (1727–1804), Venedik’e döndü ve eserleri daha ağırbaşlı ve neoklasik bir tarzda oldu.
