Akira Abe Japon Yazar Doğum Tarihi: 22.09.1934 Ülke: Japonya

İçindekiler:

1. Akira Abe – Japon Yazar
2. Erken Yaşam ve Eğitim
3. Yazarlık Kariyeri
4. Tanınma ve Sonraki Yaşamı
5. Yazma Tarzı ve Miras

Akira Abe – Japon Yazar

Akira Abe, tanınmış bir Japon yazarıdır ve edebi “içe dönük nesil” temsilcilerindendir. 1973’te edebi başarılarından dolayı Mainichi Ödülü’ne layık görülmüştür. Abe, öyküde bir ustalık olarak bilinir ve seshitsu türü geleneğini devam ettirmiş, bu türe yeni bir ses getirmiştir.

Erken Yaşam ve Eğitim

Akira Abe, Hiroşima, Japonya’da bir askeri ailede doğmuştur. Ancak, 1935’te babasının tayin edilmesiyle büyüdüğü yer olan Kanagawa ilinin Fujisawa şehrinde büyümüştür. Eğitimini Kanagawa’da tamamlayan Abe, Tokyo Üniversitesi’nde Fransız edebiyatı majorü olmuştur. Üniversite yıllarında üniversite tiyatro prodüksiyonlarına aktif olarak katılmış ve Tsuyoshi Tsutsugumi ve Ken’ichirō Yasuda gibi gelecekte tanınmış çellistlere ders veren bir öğretmen olarak çalışmıştır.

Yazarlık Kariyeri

1959’da üniversiteden mezun olduktan sonra Akira Abe, bir çalışan olarak “Tokyo Yayıncılık Sistemi”ne (daha sonra TBS olarak yeniden adlandırıldı) katılmıştır. Radyo ve televizyonda çalışırken yazma kariyerine başlamıştır. 1962’de “Çocuk Odası” adlı öyküsüyle Literary World dergisinin çıkış ödülünü kazanmıştır. 1968’de ilk öykü koleksiyonu olan “The Minor” yayımlanmıştır. “The Minor” ve 1963-1969 yılları arasında Abe’in yazdığı diğer altı kısa hikaye Akutagawa Ödülü’ne aday gösterilmiştir, ancak ödülü almamıştır. Bununla birlikte, altı adaylık rekoru halen kayıt dışıdır.

Tanınma ve Sonraki Yaşamı

Abe’nin kariyerinde bir dönüm noktası, babasının hayatından esinlenerek yazdığı “Komutanın Günlük İzni” (1970) adlı romandır. Bu roman, onun için yeni bir tarzın başlangıcını işaret eder ve eserlerine dikkat çeker. 1971’de Abe, TBS’den ayrılıp edebiyata kendisini adamaya karar vermiş, Fujisawa’ya geri dönerek hayatının geri kalanını mütevazı bir şekilde geçirmiştir. Bu dönemde “Bin Yıl” (1973, Mainichi Ödülü) ve “Bir Adamın Günlüğü” (1976, Kültür Ajansı Ödülü) hikaye koleksiyonlarını yazmıştır. Ansızın kalp krizi sonucu 1989’da vefatından sonra, tüm eserleri “Ivanami Shōten” başlığı altında 14 cilt halinde yayımlanmıştır.

Yazma Tarzı ve Miras

Abe’nin eserleri, neredeyse tüm hayatını geçirdiği Kanagawa sahil bölgesinden derin etkilenmiştir. Hikayelerindeki temalar ve karakterler aynı zamanda oldukça otobiyografiktir, babasının bir zamanlar asker olan ve savaşta yenilginin ardından yaşamla mücadele eden, zihinsel engelli büyük kardeşi ve kendi oğlu gibi. Bu açıdan, Abe, Japon seshitsu geleneğinin bir takipçisi olarak kabul edilir ve “içe dönük nesil” grubundan bir parça olarak sınıflandırılır. Bununla birlikte, bu gruptaki temsilciler arasında, Abe, askeziği ve öyküye meyilliğinden dolayı öne çıkmıştır ve en büyük ifadeyi kısa hikaye türünde yakalamıştır.

Abe’nin hikayeleri titizlikleri ve ayrıntılara olan derin ilgileri, metnin yoğunluğu ile karakterizedir. Mütevazı bir yaşam sürmeyi seçmesi ve kısa hikaye türüne odaklanması, edebi ana akıma karşı bir protesto olarak görülebilir. Ayrıca, düşünceli bir edebi eleştirmen olarak da tanınmış ve “Öyküye Övgü” (1987) adlı edebi eleştiri eserleri koleksiyonuyla geniş kitlelerce bilinir.