Alexandre Cabanel
Portre ressamı, Napoleon III’ün favori ressamı
Ülke: 
İçindekiler:
Alexandre Cabanel: İkinci İmparatorluk Dönemi’nin Ünlü Bir Sanatçısının Biyografisi
Alexandre Cabanel (1823-1889), belki de İkinci İmparatorluk Dönemi’nin en popüler ve önemli sanatçısıydı. Moda portre ressamı ve Napoleon III ve diğer Avrupa hükümdarlarının sevgili ressamıydı. Cabanel, zamanın taleplerine ustaca adapte olan eski akademik geleneğin bir sembolü olarak sanat tarihine girdi. Birçok ödülün sahibi ve Fransız Akademisi üyesi olan Cabanel, sanat tarihinin “yüksek sanat” fikirlerini en doğru şekilde yansıtan bir figürdür.
Erken Yaşam ve Eğitim
Cabanel, 1823 yılında Fransa’nın güneyindeki Montpellier şehrinde doğdu. Çocukluğunda Paris’e taşınan Cabanel, 1840 yılında Güzel Sanatlar Okulu’na kaydoldu ve François Picot’nun öğrencisi oldu. 1845 yılında eğitimini başarıyla tamamladı ve “Hâkimlerin Önünde İsa” tablosuyla prestijli Roma Ödülü’ne layık görüldü. Arkadaşı, koleksiyoncu ve antika bilgini A. Broa ile Roma’ya yerleşen Cabanel’in tarzı burada nihayet şekillendi.
Başarılar ve Başarısı
Cabanel’in “Musa’nın Ölümü” tablosu Roma’dan getirilerek 1852’de Salon’da sergilendi ve ona sonsuz bir madalya ve övgüler zinciri getirdi. Paris Salon’undaki varlığı, İkinci İmparatorluk döneminin sanat hayatına bir prolog, sanatçının çağrı kartı oldu. Sanatçı daha sonra Louis Napoleon Bonaparte’ın ihtişamlı ve lüks yaşam tarzına hizmet etti. Bedeni açıklayan veya dramatik olayları tasvir eden illüstrasyonlarla resmine bir resmi “baharat” ekledi. Cabanel’in eserlerindeki sayısız daha azından çıplak kadınlar, Sulamith, Ruth, Kleopatra, Francesca da Rimini veya Desdemona’yı resmeden monoton bir şekilde aşk dolu bakışları, gölgeli gözleri, yapay jestleri ve cazibeli eğrilen vücutlarının doğal pembe tonları vardı.
Etki ve Miras
Cabanel’in mitolojik sahneleri, etkilenmiş duygusallık, kasıtlı zarafet ve erotik belirsizlikle doluydu ve dönemin estetik ideali, “güzel yaşam”a duyulan çekicilik için ideal bir yansıma oluşturuyordu. Cabanel’in sanatı, 19. yüzyılda yaygın olan ve ortalama, kitle zevkine hizmet eden, popülerlik kazanmak için kanıtlanmış teknikleri kullanan bir tür sanatı temsil ediyordu. Cabanel’in, ağzıyla laf yapan ve usulca kıvrılan vücutları sergileyen çeşitli ikonları, salon klasizminin havarileri – A. Cabanel, V. Bouguereau, J. İngres, P. Baudry – tüm tarihi tarzları ustalıkla ustalaştırmış ve kendi tarzlarını geliştirmemişlerdi.