Damaso Alonso
İspanyol şair ve dil bilimci
Damaso Alonso’un Biyografisi
Damaso Alonso, İspanyol şair ve dil bilimci, ’27 Kuşağı’nın temsilcisidir. Asturya’da doğan Alonso, Madrid’deki tanınmış Cizvit koleji “El Recuerdo”da okudu. Madrid Üniversitesi’nde Hukuk ve Felsefe ve Edebiyat fakültelerinden mezun olduktan sonra, İspanyol kültürü ve edebiyatının önde gelen tarihçisi Ramon Menendez Pidal’ın yönettiği Tarih Araştırmaları Merkezi’nde çalışmaya başladı.
Üniversite öğrenci konukevi ‘Residencia’da Lorca, Bunuel, Dali ve Aleixandre gibi isimlerle arkadaş oldu. Alonso, Ortega y Gasset tarafından kurulan “Revista de Occidente” dergisine katkıda bulundu ve arkadaşları ve okuyucuları, Gongora’nın “karanlık” kültürlü dönemine çeken eserleri üzerine çalıştı. Alonso, Gongora’nın “Yalnızlık Şiirleri” (1927) için kritik bir baskı hazırladı ve Gongora’nın ölümünün 300. yıldönümü kutlamalarına aktif olarak katıldı.
Sonrasında, Altın Çağ İspanyol edebiyatı (Garcilaso de la Vega, Lope de Vega, Francisco Quevedo vb.) ve İspanyol mistikleri (Friar Luis de Leon, San Juan de la Cruz) üzerine araştırmalarını sürdürdü. Şiirin stilistik analiz yöntemlerini mükemmelleştirdi. Alonso, Oxford’da, Valencia ve Madrid üniversitelerinde ders verdi. Madrid’deki “Gredos” yayınevinde “Biblioteca Románica Hispánica” serisini kurdu ve “Revista de Filologia Española” dergisinin baş editörü oldu.
Şair ve bilim adamının ölümünden sonra, geniş kütüphanesi Kraliyet İspanyol Akademisi’ne devredildi. Şair olarak Alonso, Juan Ramon Jimenez’in açtığı “saf şiir” akımında başladı. İlk kitabı (1921) “Saf Dizeler. Şehir Şarkıları” adını taşıyordu. James Joyce’un “Bir Genç Sanatçının Portresi” romanını çevirerek (1926) ve D.M. Hopkins ve T.S. Eliot’un şiirlerini çevirerek dikkat çekti. İspanya İç Savaşı’nın ardından ve Cumhuriyet’in yenilgisinden sonra “iç sürgünde” oldu. Bu dönemde Alonso, İncil mezmurlarından ilham alan bir trajik poetika geliştirdi, Unamuno’nun varoluşçuluğuna benzer bir tarzda. O yüzyılın en iyi İspanyol şiir kitaplarından biri olan “Kızgın Çocuklar”ı (1944) yazdı. Aynı yıl, dostu Vicente Aleixandre’in güçlü şiir koleksiyonu “Cennetin Gölgesi” yayınlandı. Alonso, bu eserleri “köklerinden koparılmış şiir” ya da “sürgündeki şiir” adı altında birleştirdi. Sonraki kitapları olan “Karanlık Haberler” (1944) ve “İnsan ve Tanrı” (1955) de aynı tarzda, giderek artan bir dini motif ile yazıldı.
Alonso, Kraliyet İspanyol Akademisi üyesiydi (1945) ve 1968-1982 yılları arasında başkanlık yaptı. Ayrıca Kraliyet Tarih Akademisi üyesiydi (1959). 1978’de Miguel de Cervantes Ödülü’ne layık görüldü.
