Edwin McMillan Amerikalı fizikçi, Nobel Kimya Ödülü sahibi, 1951, Glenn T. Seaborg ile paylaşıldı Doğum Tarihi: 18.09.1907 Ülke: ABD

İçindekiler:

1. Erken Yaşam ve Eğitim
2. Berkeley’deki Araştırma ve Siklotron Gelişimi
3. Neptün ve Plütonyumun Keşfi
4. Manhattan Projesi ve Savaş Zamanı Araştırmaları
5. Savaş Sonrası Kariyer
6. Sikrotron Gelişimi
7. Nobel Ödülü ve Sonraki Kariyer
8. Kişisel Yaşam ve Miras

Erken Yaşam ve Eğitim

Edwin Mattison McMillan, 18 Eylül 1907’de Redondo Beach, Kaliforniya’da Edwin Harbo McMillan ve Anna Maria (Mattison) McMillan çiftinin oğlu olarak doğdu. 1918’de aile Pasadena’ya taşındı, burada McMillan ilkokul ve ortaokul eğitimini aldı. Pasadena Lisesi’nde okurken, California Teknoloji Enstitüsü’nde yapılan halka açık konferanslardan ilham aldı.

McMillan 1924’te California Teknoloji Enstitüsü’ne kaydoldu ve 1928’de fizik lisans derecesini aldı. Bir sonraki yıl yüksek lisansını tamamladı. Doktorasını 1932’de Princeton Üniversitesi’nden moleküler ışınlar üzerine tez çalışmasıyla aldı.

Berkeley’deki Araştırma ve Siklotron Gelişimi

Princeton’dan sonra McMillan, Ulusal Araştırma Konseyi bursiyeri olarak California Üniversitesi, Berkeley’de çalışmaya başladı. 1934’te Ernest O. Lawrence’ın Berkeley Radyasyon Laboratuvarı’na katıldı. Burada, siklotron teknolojisinin, nükleer fiziğin ve kimyanın ilerlemesine büyük katkıda bulundu.

Lawrence’ın siklotronu, protonları ve atom çekirdeklerini yüksek enerjilere hızlandırıyordu ve bu işlem için manyetik alanı kullanarak parçacıkları dairesel bir yol üzerinde tutuyordu. Parçacıkların yörüngeleri ile senkronize edilen hızla dalgalanan bir elektrik alanı da onları daha da hızlandırıyordu.

Neptün ve Plütonyumun Keşfi

1938’de Alman bilim insanları Otto Hahn, Fritz Strassmann ve Lise Meitner uranyumda nükleer fisyonu keşfettiler. McMillan, Enrico Fermi’nin çalışmalarından ilham alarak, uranyumu nötronlarla bombardıman etmenin etkilerini incelemeye başladı. 1940’ta, Philip Abelson ile birlikte 93 protona sahip yeni bir element olan neptüniumun oluşumunu gözlemledi. Bu keşif, transuranyum elementlerin sentezinde bir ilk olarak kaydedildi. McMillan’ın araştırmaları, Glenn T. Seaborg’un 1941’de plütonyumu keşfetmesi için temel oluşturdu.

Manhattan Projesi ve Savaş Zamanı Araştırmaları

İkinci Dünya Savaşı sırasında McMillan, savaş çabasına sonar, mikrodalga radar ve nükleer silah projesinde çalışarak katkıda bulundu. Berkeley’de, Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nde (MIT), San Diego’daki ABD Deniz Kuvvetleri Radyo ve Ses Laboratuvarı’nda ve Los Alamos’taki Manhattan Projesi’nde çalıştı.

Savaş Sonrası Kariyer

Savaştan sonra McMillan, Berkeley’de fizik profesörü oldu. 1954’te Radyasyon Laboratuvarı’nın başkan yardımcısı oldu ve 1958’den 1973’e kadar direktörlük yaptı (laboratuvar 1971’de Lawrence Berkeley Laboratuvarı olarak adlandırıldı).

Sikrotron Gelişimi

1945’te McMillan, siklotronun bir sınırlamasını ele aldı: parçacıkların kütleleri izdüşümsel etkiler nedeniyle arttıkça dönme periyodu uygulanan elektrik alanıyla senkronize olmasını kaybeder. McMillan, parçacıkların azalan hızını telafi etmek için manyetik alanı veya frekansı değiştirmeyi önerdi, bu da sabit yarıçaplı yörüngelerle sonuçlandı ve synchrotronlar olarak bilinir hale geldi. Synchrotronlardaki enerji, büyüklükleri ve manyetik alan gibi faktörlerle sınırlıdır.

Nobel Ödülü ve Sonraki Kariyer

1951’de McMillan ve Seaborg, “transuranyum elementlerin kimyası üzerine yaptıkları keşiflerden dolayı” Kimya Nobel Ödülü’nü aldılar. McMillan’ın hızlandırıcı geliştirme çalışmaları aynı zamanda nükleer kimyanın ilerlemesine de katkı sağladı.

Nobel Ödülünü aldıktan sonra McMillan, 1973’te Berkeley’deki emekliliğine kadar araştırmalarına devam etti. ABD Atom Enerjisi Komisyonu, Rand Corporation, Uluslararası Saf ve Uygulamalı Fizik Birliği ve Stanford Linear Hızlandırıcı Merkezi gibi birçok bilimsel ve politika odaklı kuruluşta görev yaptı.

Kişisel Yaşam ve Miras

1941’de McMillan, Yale Tıp Fakültesi dekanının kızı Elsie Bluemer ile evlendi. Bir kızları ve iki oğulları oldu. Nobel Ödülü’nün yanı sıra, McMillan Araştırma Kurumu Ödülü (1951) ve Ford Motor Company’in “Barış İçin Atomlar” Ödülü’nü (1963) aldı.

Edwin McMillan, 7 Eylül 1991’de El Cerrito, Kaliforniya’da vefat etti. Nükleer fiziğe ve hızlandırıcı teknolojisine yaptığı katkılar, hem bilime hem de topluma derin etkiler yapmıştır.