Fernando De Lucia Kimdir?
Fernando De Lucia, İtalyan operatik tenor şarkıcı ve uluslararası bir yıldızdır. Verismo akımının önemli temsilcilerinden biri olarak bilinen De Lucia, Leoncavallo’nun “Pagliacci” eserindeki Canio rolü ve Verdi ile Puccini’nin operalarındaki çeşitli karakterlerle izleyicileri büyülemiştir. Ancak, özellikle verismo öncesi ortaya çıkan ve günümüzde neredeyse kaybolmuş tekniksel olarak zorlayıcı şan tarzıyla koleksiyonerler tarafından çok saygı görmektedir.
Fernando De Lucia’nın Erken Yaşamı ve Eğitimi
Fernando De Lucia, 11 Ekim 1860 tarihinde İtalya’nın Napoli şehrinde doğmuştur. Napoli Müzik Konservatuvarı’nda Vincenzo Lombardi ve Beniamino Carelli’nin rehberliğinde eğitim almıştır. 1885 yılında Napoli’deki Teatro di San Carlo’da Charles Gounod’un “Faust” operasındaki Faust rolüyle sahneye çıkmıştır. Sonraki iki veya üç yıl boyunca İspanya, Güney Amerika ve küçük İtalyan opera evlerinde sahne almış, repertuarını “Linda di Chamounix,” “Dinorah,” “L’elisir d’amore,” “Fra Diavolo” ve “La sonnambula” gibi operalarla genişletmiştir.
Uluslararası Başarı
Madrid’de bulunduğu sırada De Lucia, İngiliz impresaryo Augustus Harris ve eleştirmen ve eğitmen Herman Klein ile tanışmış, İngiltere’deki ilk performanslarını düzenlemişlerdir. 1887 yılında Drury Lane’de sahne almış, ancak Polonyalı opera yıldızı Jean de Reszke’nin İngiltere’deki çıkışı nedeniyle performansları genellikle fark edilmemiştir. Ayrıca, De Lucia’nın sonradan yakından ilişkilendirileceği Count Almaviva rolü İngiliz gazeteleri tarafından “gerçekten iğrenç” olarak eleştirilmiştir.
31 Ekim 1891 tarihinde, Fernando De Lucia, Roma’daki Costanzi Tiyatrosu’nda Pietro Mascagni’nin komik operası “L’amico Fritz” dünya prömiyerinde Fransız diva Emma Calvé ile sahne almıştır. Bu rol, De Lucia’yı erken 1890’larda Mascagni operalarına olan Avrupa çılgınlığının önüne geçirmiş, geniş çapta dikkat çekmiştir. Fernando’nun verismo’nun önde gelen temsilcilerinden biri olarak kariyeri, Leoncavallo’nun “Pagliacci” eseriyle İngiliz sahnesinde devam etmiştir. Klein, De Lucia’nın performansların duygusal yoğunluğu ve gerçekçiliğin zaferi o kadar güçlüydü ki seyirci tamamen sessizce oturmuştur.
19 Haziran 1893 tarihinde, Covent Garden’daki Londra çıkışını yapmış, ardından Kraliçe Victoria’nın Windsor’daki Cavalleria rusticana’dan alıntılarla gerçekleşen bir koro performansa katılmıştır. De Lucia aynı zamanda 1893-1894 sezonunda New York’taki Metropolitan Operası’nda sahne almış, Canio olarak başarı elde etmiş ancak “Don Giovanni”de Don Ottavio ve “Rigoletto”da Mantua Dükü rollerindeki portrelerinden karışık eleştiriler almıştır.
Son Yılları ve Mirası
Kariyeri boyunca De Lucia, Milano La Scala gibi prestijli mekanlarda sahne almış, Mascagni’nin “Silvano” ve “La bohème” ile “La Navarraise” operalarının Milanese prodüksiyonlarında yer almıştır. 1897 yılında Buckingham Sarayı’nda Kraliçe Victoria’nın katıldığı bir konserde şarkı söylemiştir. Yaklaşık 15 yıl boyunca De Lucia, Londra ve Milano arasında zamanını bölmüş, Don José rolündeki yorumuyla Londra’da büyük beğeni toplamış ve Rossini, Bellini ve Verdi’nin operalarını Milano’da icra etmiştir. Londra’daki son performansı 1905 yılında gerçekleşmiştir.
1916 yılında, De Lucia, Milano La Scala’da “La bohème” operasındaki Rodolfo rolüyle sahneye veda etmiştir. Bir sonraki yıl, Napoli’deki Teatro di San Carlo’daki hayranlarına veda etmiştir. Fernando De Lucia’nın son kamu performansı, eşsiz Enrico Caruso’nun cenazesinde olmuştur. Son yıllarını Napoli’de geçiren De Lucia, bir zamanlar eğitim aldığı konservatuvarda dersler vermeye devam etmiştir. 21 Şubat 1925 tarihinde hayatını kaybetmiştir.
