Mazacco Bir sanat tutkunu sanatçı Ülke: İtalya

İçindekiler:

1. Erken 15. Yüzyılın Devleri
2. Erken Eserler ve Lonca Üyelikleri
3. Perspektifte Bir Çığır Açılışı: “Trinity” Freski
4. Başyapıt: Brancacci Şapeli Freskleri
5. Gerçekçilik ve Doğalcılık Mirası
6. Dönüştürücü Bir Etki

Erken 15. Yüzyılın Devleri

Masaccio: Sanata Takıntılı Sanatçı
Masaccio, 15. yüzyılın en erken ustalarının çağdaşı olan sanata olan eşsiz takıntısı ve ünlü unutkanlığıyla tanınır. İtalyanca’da “Mazza” veya “mazy” takma adını kazandı. Sanatı Giotto’nun eserlerinden, heykeltıraş Donatello ve mimar Brunelleschi ile olan işbirliğinden büyük ölçüde etkilendiği düşünülmektedir. Brunelleschi’nin Masaccio’ya perspektifteki karmaşık sorunları çözme konusunda yardım ettiği bilinmektedir. Brunelleschi ve Donatello ile birlikte, Masaccio Floransa Rönesans sanatında gerçekçilik hareketinin öncülüğünü yapmıştır.

Erken Eserler ve Lonca Üyelikleri

“Meryem Ana ve Aziz Anne ile Çocuk İsa” (c. 1420), Masaccio’nun günümüze ulaşan en erken eserleri arasında kabul edilir. 1422 yılında, ressamlara da izin veren Doktorlar ve Eczacılar Loncası’na katıldı, ardından 1424’te ressamlar birliği olan Saint Luke Kardeşlik Cemiyeti’ne katıldı.

Perspektifte Bir Çığır Açılışı: “Trinity” Freski

1426 yılında, Masaccio, Pisa’daki Carmine Kilisesi için önemli bir sunak tablosu oluşturdu. Aynı zamanda (1426-1427), Santa Maria Novella’daki Gotik kilisedeki “Trinity” adlı freski, sanatsal kariyerinde derin bir değişimi işaret etti. Bu eser, Brunelleschi’nin geliştirdiği bir teknik olan doğrusal perspektifi yenilikçi bir şekilde kullanmaktadır. Ön planda haçtaki çarmıha gerilmiş İsa ile Meryem ve Yuhanna’nın figürleri yer alırken, arka planda Tanrı Baba figürü görülmektedir. Masaccio, sadece perspektifi yetenekli bir şekilde uygulamakla kalmamış, aynı zamanda cesur Rönesans mimari formlarını, minimalist bir kompozisyonu, heykel gibi gerçekçi formları ve ifadesi güçlü yüzleri tanıtmıştır.

Başyapıt: Brancacci Şapeli Freskleri

Masaccio’nun sanatının doruk noktası, Santa Maria del Carmine Kilisesi’nin Brancacci Şapeli’nde (1427-1428) yaptığı fresklerdedir. Bu freskler, Aziz Petrus’un hayatından sahneleri ve “İnsanın Cennetten Kovulması” ve “Cennetten Kovulma” adlı iki İncil sahnesini tasvir etmektedir. Freskler, şapel duvarlarına ve yan giriş sütunlarına iki kat üzerine yayılmıştır. Bu döngüden en çok öne çıkan çalışmalardan biri “Cennetten Kovulma”dır. Az biçimlendirilmiş bir manzara önünde, Adem ve Havva figürleri, bir kılıç taşıyan bir melek tarafından cennetin kapılarından çıkarlar. Masaccio, çıplak bedenin, orantılarının ve yerleşik duruşunun inanılmaz bir doğallık ile tasvirini başarmıştır. Bu freskoda gösterilen duygusal yoğunluk, o dönemin sanatında eşsizdir.

Gerçekçilik ve Doğalcılık Mirası

Masaccio’nun Brancacci Şapeli’ndeki freskleri ciddi bir gerçekçilikle doludur. Anlatılan mucizeleri anlatırken Masaccio, hiçbir mistisizm işareti kullanmamıştır. İsa, Petrus ve havarileri, ölümlü ve dünyevi figürler olarak, yüzlerinde insan duygularını ifade eden ve doğal dürtülerle hareket eden karakterler olarak tasvir etmiştir. Başka bir devasa kompozisyon olan “Veraset Vergisi”, vergi memurlarının Hristiyanlardan para talep ettiği bir İncil öyküsünü tasvir eder. İsa, havarilerine bir balık tutup ağzından bir sikkeyi çıkarıp vergiyi ödemesini söyler. Masaccio, bu üç olayı tek bir freskoda tasvir ederken, figürleri dinamik bir şekilde gruplandırır ve ışık ve renkte formları tanımlar.

Dönüştürücü Bir Etki

Masaccio’nun kısa ömrüne rağmen, sınırlı üretimi İtalyan resmine derin bir etki yapmıştır. Brancacci Şapeli, ölümünden yüzyıllar sonra hala bir hac yeri ve gelecek vaat eden ressamlar için bir okul olmuştur. Vasari, “Bu sanatta ilerlemeyi isteyen herkes, iyi çalışmayı öğrenmek için sürekli olarak bu şapeli Masaccio’nun figürlerinden öğrenmek için gitmiştir” yazmıştır. Masaccio’nun fresklerini inceleyen birçok sanatçı arasında Leonardo da Vinci, Raphael ve Michelangelo da vardır.