Publius Cornelius Tacitus
Antik Roma’nın en büyük tarihçilerinden biri
 |
Ülke: |
Publius Cornelius Tacitus’un Biyografisi
Publius Cornelius Tacitus (yaklaşık MS 55 – yaklaşık MS 117), Antik Roma’nın en büyük tarihçilerinden biriydi. Güney Galya’da soylu bir ailede doğmuştur. Kamusal hizmete kendini adamak isteyen biri için alışılageldik bir eğitim almıştır. Kişisel isminin Publius mu yoksa Gaius mu olduğu bilinmemektedir. İlk görevini Vespasianus altında almıştır. Sonrasında, bir kvestor olarak görev yapmış, 88’de (şehrin kuruluşunun anısına Yüzyıl Oyunlarının düzenlenmesinden sorumlu yetkililer komisyonuna dahil edildiği dönemde) praetor olmuştur. 97’de konsül olarak görev almıştır. Muhtemelen 89 ila 93 yılları arasında bazı küçük eyaletleri yönetmiş ve 112 ile 113 yılları arasında Asia eyaletinin prokonsülü olarak daha sorumlu bir konumda bulunmuştur. Olgun yıllarında, Tacitus önde gelen bir Roma hukukçusu olarak kabul edilmiştir.
Erken Yıllar
Gençliğinde Tacitus, modaya uygun ve süslü retoriğe meyillidir, ancak o dönemde bunu belirli çekincelerle yapmıştır. Muhtemelen 26 yaşındayken şimdi “Retorlar Hakkında Diyaloğu” (Dialogus de oratoribus) olarak adlandırılan bir eser yazmıştır. Bu, Vespasianus dönemindeki birkaç önde gelen hukukçunun Cicero zamanından beri değişen retorik tarzları ve yargı prosedürleri hakkında tartıştığı Ciceronian tarzında bir incelemedir. Erken dönemlerde, Domitianus döneminde sansür ve baskı süreci başladı. Tacitus, Agricola’nın biyografisini (De vita Iulii Agricolae) 98’de yayınladı. Tacitus, Domitianus’un kayınpederine haksızlık yaptığına inanmış ve bu inanç, Senato tarafından ifade özgürlüğünün ve eylem özgürlüğünün bastırılmasına duyulan öfke ile birleşince Tacitus, imparator ve imparatorluk sistemine karşı ateşli bir öfkeye dönüşmüştür.
Sonraki Eserler
Aynı yıl, 98’de Tacitus, diğer küçük bir inceleme olan “Cermenlerin Menşei, Örf ve Adeti Üzerine” (De origine, moribus ac situ Germanorum) adlı eseri yayınlamıştır – Almanya’nın toprakları, insanları ve örf ve adetlerini anlatan bir çalışma. Bu eser, Agricola kadar sert ve ironik olmasa da içerdiği değerli bilgiler açısından büyük ilgi çekmektedir. 98 ile 116 yılları arasında Tacitus, iki büyük eseri olan “Tarihler” (Historiae) ve “Annals” (Annalium ab excessu divi Augusti) üzerinde çalışmıştır. İlk eser Nero’nun ölümünden Nerva’nın saltanatına kadar olan olayları kapsarken, ikincisi Augustus’un ölümünden Nero’nun ölümüne kadar olan dönemi anlatır. Birlikte, 14 ila 96 yılları arasında tek bir tarih oluştururlar. Tacitus, Domitianus dönemindeki sessiz yılları malzeme toplamak için kullanmıştır. Üç yüzyıl sonra, Aziz Hieronymus her iki eseri 30 kitaplık bir bileşim olarak alıntılamıştır. “Tarihler”in 14 kitabının sadece birinci dört kitap ve beşinci kitabın bir kısmı günümüze ulaşmıştır. “Annals”in ise büyük olasılıkla 16 kitaptan oluştuğu düşünülmektedir ve ilk altı kitabın büyük bölümü neredeyse eksiksiz olarak, 11 ila 14 kitaplar ise oldukça iyi korunmuştur. Bu kitaplar, Tiberius’un saltanatını, Claudius’un belirli dönemlerini ve Nero’nun saltanatının çoğunu içerir. Tacitus’un MS 1. yüzyılı tarihi, özellikle Tiberius ve Nero gibi ilk Roma imparatorlarının geleneksel temsillerini büyük ölçüde şekillendirmiştir.