Shaldon Glashow

Fizikçi

Date of Birth: 05.12.1932
Country: ABD

Shaldon Glashow, Amerikalı bir fizikçidir. New York’ta doğan Glashow, Bobruisk’ten göç eden Lewis Gluhovsky ve Bella Rubin’in üç oğlundan en küçüğüdür. Gluhovsky, soyadını Glashow olarak değiştirmiş ve New York’ta başarılı bir tesisatiye şirketi kurmuştur. Glashow, Bronx Bilim Lisesi’ne gitmiş ve sınıf arkadaşları arasında ileride bir fizikçi olan Steven Weinberg ve Columbia Üniversitesi’nde fizik profesörü olan Gerald Feinberg de bulunmaktaydı. Glashow, fizikle ilgisini uyandırmaları için bu arkadaşlarını övüyor. 1954 yılında Cornell Üniversitesi’nden bilim alanında lisans derecesini alan Glashow, Julius S. Schwinger rehberliğinde yazdığı doktora tezini 1959 yılında Harvard Üniversitesi’nde tamamladı. Glashow’un akademik kariyerine büyük etkisi olan Schwinger’ın yönlendirmesiyle 1958-1960 yılları arasında Kopenhag Üniversitesi’nde bir araştırmacı olarak görev yaptı. Ardından California Teknoloji Enstitüsü’nde bir yıl araştırma fizikçisi olarak çalıştı ve daha sonra fizik dersleri vermek üzere Stanford Üniversitesi ve California Üniversitesi, Berkeley’e geçti. 1967 yılında Harvard’a geri dönen Glashow, 1979 yılında Eugene Higgins Fizik Profesörü olarak atandı ve hala bu görevi sürdürmektedir.

Bilim Adamının Fizikteki Katkıları

Glashow’un çalışmalarının önemli bir bölümü doğada gözlemlenen tüm kuvvetleri birleştirme sorununa adanmıştır. 19. yüzyılın başlarında, bilim adamları doğada üç ayrı ve dışsal olarak bağımsız kuvvet olduğuna inanmaktaydı: yerçekimi, elektrik ve manyetizma. Bu görüşü basitleştirecek ilerleme, İskoçya’lı matematikçi ve fizikçi James Clerk Maxwell tarafından 19. yüzyılın 60’lı yıllarında gerçekleştirildi. Maxwell, elektrik ve manyetizmanın aynı varlık farklı tezahürleri olduğunu gösterdi ve şimdi elektromanyetik alan olarak bilinen bu bağlamı oluşturdu. Maxwell’ın teorisi, önceden gizemli olan birçok fenomeni açıkladı (genellikle ışığın doğasını) ve radyo dalgalarının varlığını öngördü. Bu, doğada gözlemlenen tüm kuvvetleri kapsayacak daha genel bir teori geliştirmek için bir uyarıcı görevi gördü. 20. yüzyılın ilk üç on yılında, fizikçiler iki ek etkileşimi öğrendiler: protonları ve nötronları atom çekirdeklerini oluşturmak için bir arada tutan güçlü kuvvet ve nükleer bozunmaya neden olan zayıf kuvvet. Ancak, hem güçlü kuvvet hem de zayıf kuvvet, önceden bilinen kuvvet