 |
Paul RicœurFransız filozof
Doğum Tarihi: 27.02.1913
Ülke:  Fransa |
İçindekiler:
Paul Ricœur’un Biyografisi
Paul Ricœur, fenomenolojinin hermeneutik varyantı ile tanınan Fransız bir filozoftur ve Fransız felsefe dünyasında Hans-Georg Gadamer’ın Almanya’daki konumuna benzer önemdedir.
Erken Yaşamı ve Eğitimi
Paul Ricœur, 27 Şubat 1913 tarihinde İspanya’nın Valencia şehrinde doğmuştur. Sorbonne’da eğitim aldıktan sonra beş yıl boyunca bir lisede felsefe öğretmenliği yapmıştır. II. Dünya Savaşı’nın başında Fransız ordusuna katılarak esir düşmüştür. Esaretteyken Edmund Husserl’ün “İdealar” eserini tercüme etmeye başlamıştır.
Akademik Kariyeri
Savaşın ardından 1948 yılına kadar Strasbourg’da öğretmenlik yapmıştır. 1956 yılında Sorbonne’dan teklif almış ve burada görev yapmaya başlamıştır. 1961 yılında Maurice Merleau-Ponty’nin vefatının ardından, “Arşivler Husserl” liderliği Ricœur’a devredilmiştir. Ricœur uzun yıllar sol-Katolik dergi “Esprit”i Emmanuel Mounier ile birlikte yayımlamıştır. Politik ve dini inançları, onu 1966 yılında Paris-Nanterre Üniversitesi’ne yönlendirmiştir. Ancak, 1969-1970 yıllarında filozof ve dekan olarak bulunduğu yerde Maoistler ile bürokrasi arasında sıkışmıştır. Siyasi hayal kırıklığı ve büyüyen yapısalizm hareketinden gelen güçlü muhalefet Ricœur’u Chicago Üniversitesi’nden gelen bir teklifi kabul etmeye yönlendirmiştir ve burada 1970-1992 yılları arasında çalışmıştır.
Felsefi Temalar ve Eserleri
Ricœur’un ilgi alanları birbiriyle bağlantılıdır: İrade – Kötülük – Sembol – Metafor – Anlatı – Öteki – Bellek. Ricœur’un eserlerinin ilk cildi, özgür irade ve doğa (Le volontaire et l’involontaire, 1950) üzerine kurulmuş ve pratik olarak Merleau-Ponty’nin Algı Üzerine Düşünceler’inin teorik temellerini uygulamıştır. Çalışma, bilinçli seçilmiş iradi kararlardan yaşamın zorlayıcı kuvvetlerine ve karakter özelliklerine ve arzuların içkin unsurlarına kadar bir dizi olguyu ele almaktadır.
Ricœur, çağdaş problemalar üzerine yaptığı son derslerde (Lectures, I-III, 1991-1994) ile çerçevelenen eserlerinde, tarih ve gerçeklik konuları (Histoire et vérité, 1955) ile birlikte, fenomenoloji üzerine incelemeler (A l’école de la phénoménologie, 1986), eylem teorisi (Du texte à l’action, 1986), hukuk teorisi (Au juste, 1995) ve nihayet modernitenin güncel konuları hakkında dersler vermeye devam etmiştir.
