Adam Phillips
İngiliz psikoterapist ve deneme yazarı
Doğum Tarihi:19.09.1954
Ülke:
Büyük Britanya
Adam Phillips Biyografisi
Adam Phillips, İngiliz psikoterapist ve deneme yazarıdır. 2003 yılından beri Sigmund Freud’un eserlerine odaklanan “Penguin Modern Klasikler” serisinin editörüdür ve düzenli olarak “London Review of Books” dergisine katkıda bulunmaktadır. “Britanya’daki önde gelen psikanalitik yazar” olarak tanınan Phillips, “The New Yorker” dergisinden Joan Acocella gibi eleştirmenler tarafından parlak ve dokunaklı eserleriyle övülmüştür.
Phillips, 19 Eylül 1954’te Galler’in Cardiff şehrinde, ikinci nesil Polonya asıllı Yahudi ebeveynlere doğmuştur. Geniş bir ailede büyümüş, dayılar, teyzeler ve kuzenler arasında yetişmiştir. Ebeveynlerini dini olmamakla birlikte, köklerine saygılı olarak tanımlayan Phillips, çocukluğunda tropikal kuşlara ilgi duymaya başlamış, ancak gençlik yıllarında edebiyata ilgi duymaya başlamıştır. Eğitimini Clifton College’da tamamlayan Phillips, İngiliz dili üzerine Oxford Üniversitesi St. John’s College’da öğrenim görmüştür.
Oxford’dan ayrıldıktan sonra, psikanalist olmaya derin bir ilgi duyan Phillips, psikanalizi tıptan çok bir şiire yakın görmüştür. Psikanalizin kendisi için daima çeşitli edebi dillerin bir parçası olmasına inanmıştır. Oxford’dan ayrıldıktan sonra psikanaliz eğitimine başlamış, Pakistan asıllı Britanyalı psikanalist Masud Khan ile çalışmıştır. Konuya dört yıl boyunca derinlemesine daldıktan sonra 27 yaşında pratisyen psikanalist olmuştur. Phillips, çocuklarla çalışmaya özel ilgi duymuş ve çocuk psikanalisti olmuştur. Psikanaliz dışı bir izleyiciyi psikanaliz yapmaktan zevk aldığını belirtmiş, bunun onların yaşama isteklerini desteklemek ve teşvik etmenin bir yolu olduğuna inanmıştır.
1990-1997 yılları arasında Phillips, Londra’daki Charing Cross Hastanesi’nde baş psikoterapist olarak görev yapmıştır. 17 yıl boyunca Ulusal Sağlık Servisi’nde çalışmış ancak artan bürokratik gereksinimlerden rahatsız olmuştur. Şu anda Phillips, yazın kariyeri ve Notting Hill’deki özel pratikleri arasında zamanını bölmektedir. “London Review of Books” dergisine düzenli olarak katkıda bulunmakta ve “The Times” tarafından “Britanya psikanalizinin Martin Amis’i” olarak parlak ve sık sık şaşırtıcı eserleriyle övgü almaktadır. İrlandalı yazar John Banville, Phillips’i “şu dönemin en iyi yazı stiline sahip yazarlarından biri, çağımızın Emerson’u” olarak değerlendirmektedir.
Phillips’ın Freud’un eserlerinin yeni baskısı yaklaşımı, psikanaliz hakkındaki kendi görüşleriyle örtüşmektedir. Psikanalizi bir retorik etkileşim biçimi olarak gören Phillips, Charles Lamb, Walter Savage Landor, ve William Empson gibi edebi figürlerin çalışmaları da dahil olmak üzere çeşitli konular üzerine denemeler yayınlamıştır. Phillips, psikanalizde bir başka alanı koruma veya psikanaliz değerini savunma girişimlerine karşı güçlü bir şekilde karşı çıkan köklü bir yazara dönüşmüştür.
Winnicott, post-yapısalcı filozof ve göstergebilimci Roland Barthes, Stanley Cavell ve Anglo-Amerikan şair W.H. Auden’den etkilenen Phillips, “muhtemelen modernist psikolojinin biçimlerini ve bozulmalarını en iyi teorisyeni” olarak kabul edilmektedir. Phillips, felsefe, edebiyat, politika ve daha fazlasından entelektüel kaynaklar çeker. Ancak kendi ve başkalarının bilgi alanlarını genişletme konusundaki olağanüstü yeteneği onu bireyci kılmış, bazıları eserlerine şüpheyle bakmıştır. Sonuç olarak Phillips, oyunbaz, kaçık ve zihinsel olarak kaygan olarak algılanmaktadır. Eleştirmenler onu etrafında kafa karıştırıcı bir kişilik kültü oluşturmuş bir dolandırıcıdan fazlası olarak suçlamaktadır. Phillips kendisi, diğerlerine gerçek bir etkileşimden kaçınarak idealize edilmeye karşıdır ve tartışmaları konu alan psikanalize karşı kalıcı şüpheciliği bu tür kültlerin karşıtı bir iksir olarak hizmet etmektedir.
Phillips, belirli bir psikanalitik alanı “korumak” uğruna veya hatta psikanalizin kendisinin değerini savunmak için direnmeyi reddetmektedir. Ona göre psikanaliz, üzüntü hissettiğinde başvurulabilecek bir şeylerden biri sadece olabilir, aromaterapi, örgü örmek ya da yamaç paraşütüne benzemektedir. Teorisine yüksek saygısı olmasına rağmen, psikanaliz yapılacak en iyi şey olmadığını düşünmektedir.
Phillips, psikanalizin gücünü kaybedebileceği tehdidini bile kabul edebilecek kadar ileri gitmektedir, daha iyi kabul edilen bir bilgi peşinde kullanıldığında. Bu durumlarda en kötü şeyin şablonların ortaya çıkması olduğunu düşünmektedir. Phillips, psikanalizin
