Alphonse Lamartine’nin Biyografisi
Alphonse Lamartine, 21 Ekim 1790’da Fransa’nın Mâcon şehrinde doğan bir Fransız şair ve devlet adamıydı. Çocukluk ve gençliğini genellikle kırsal bölgelerde geçirdi. Lamartine’in lirik yapıdaki eseri “Méditations poétiques” (Şiirsel Meditasyonlar, 1820) büyük bir başarıya imza attı. Bu kitap, önceki dönemlerde Jean-Jacques Rousseau, Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre ve François-René de Chateaubriand’ın yazılarında aktarılan duyguların ilk kez yer bulduğu bir eserdi – belirsiz melankoli, yüce aşk, keskin özlem, dini coşku ve doğa ile bütünleşme.
In 1830’da, Lamartine pantheizm ruhunu taşıyan “Harmonies poétiques et religieuses” (Şiirsel ve Dini Uyumlar) eserini yayımladı. Diplomatik hizmete yıllarını adadıktan sonra, 1830 devriminden sonra bu görevi bıraktı. Meclis’e seçildi. “Histoire des girondins” (Girondinlerin Tarihi, 1847) adlı eseri, 1848 Şubat Devrimi’ne yol açan halk düşüncesinin oluşmasına katkıda bulundu. Kısa bir süre Dışişleri Bakanı ve Geçici Hükümet Başkanı olarak görev yaptı. Ancak, Louis Bonaparte’ın darbesi Lamartine’in siyasi kariyerine son verdi. Bununla birlikte, hiçbir zaman yazmaktan vazgeçmedi. “Jocelyn” (1836), “La Chute d’un ange” (Bir Meleğin Düşüşü, 1838) gibi şiirler kaleme aldı, otobiyografik romanlar “Raphaël” (1849) ve “Graziella” (1852), anılar ve tarih ve edebiyat üzerine eserler yazdı. Lamartine, 28 Şubat 1869’da Paris’te vefat etti.
