 |
Denis SantakiaraDesigner
Country:
 Italy |
İçindekiler:
Denis Santachiara’nın Biyografisi
Denis Santachiara 1951’de Campanole’da doğdu. Otodidakt bir tasarımcı olan Santachiara, ilk profesyonel becerilerini “De Tommaso” otomotiv stil bürosunda kazandı. Bir süre büroda çalıştıktan sonra, deneysel ve gösterişli tasarımlar yapmaya başladı. Projelerinin aşırı doğası nedeniyle uzun bir süre tasarım topluluğundan izole kaldı. Ancak, 70’lerin ortasında, “Modo” dergisindeki ilk yayınlarından sonra, “yeni tasarım” temsilcileri çemberine girdi ve orada dikkat çeken bir figür haline geldi.
80’lerde Tanınma
1980’lerde Santachiara tasarım sergilerine aktif olarak katıldı. 1985’te Milano’daki bir sergi ona uluslararası ün getirdi. Bu sergide “Neomersi” adlı nesnelerini tanıttı ve İtalyan tasarımda yeni bir yöne başlangıcı olarak dikkat çekti. Tasarımcı bu yeni tarzın konseptini A. Meda ve E. Mancini ile birlikte yazdığı “Tasarlanmış Madde” kitabında formüle etti. Bu tarz, nesneleri neredeyse sihirli varlıklara dönüştürmek için en son teknolojik başarıları kullanarak tasarım alanında rasyonalizmden uzaklaşan neotekno olarak tanımlanabilir.
Sihirli Tasarım Objeleri
Santachiara’nın “sihirli” projelerinden biri “Kardeş Sandalyeler” gamma’dır (Kardeş Sandalye, 1987). Bu sandalyeler oturan kişiyle benzersiz bir “diyaloga” girer. İlk model olan “Çekingen,” kişi sesini yükselttiğinde kırmızı bir ışık yaymaya başlar. “Sosyal” sandalye, kişiyi saran ve kucaklayan, kişinin sıcaklığından etkilenen bir yapıya sahiptir. “Huysuz” sandalye ise kişinin vücut sıcaklığına bağlı olarak döşemesinin rengini değiştirir. Tüm bu “harikalar,” sandalye sırt ve oturaklarına doldurulan özel bir kompozit malzeme sayesinde mümkün olmaktadır.
Santachiara’nın tasarladığı nesneler neredeyse canlı varlıkları andırır, yapay ve eğlenceli evcil hayvanlara benzerler. İnsan temasına tepki verirler, ses çıkarırlar, ışık yayarlar, yayılırlar ve hatta çizgi filmler gösterirler. Rasyonel fonksiyonları geri planda kalırken duygusal fonksiyonları merkezdedir – neşe getirmek. Bunlar insanların mutlu olmalarına yardımcı olmak için tasarlanmış sevimli süs eşyalarıdır, duvara yürüyen sevimli sarı kuzular sürüsü yansıtan bir gece lambası gibi insanların uykuya dalmasına yardımcı olur.
Santachiara’nın olağan projelerinden bazıları arasında “Superleggera” stereo başlığı (1979, “BWA” şirketi için), şehir için bir bilgi sistemi (Milano Trienali, 1979), optik fiber kullanılarak döşenmiş bir motel yatağı (sergi “Tasarımın Yeni Buluşları,” 1982), “Oneiric House” enstalasyonu (Milano Trienali, 1983), “L’Aquilone” restoranın iç mekanı ve donanımı (1985) ve ev robotu “Ines” (Milano Trienali, Cartell şirketi, 1986) bulunmaktadır.
