Eduard Albert
Belçikalı Psikolog
Doğum Tarihi: 13.10.1881
Ülke: 
Belçika
İçindekiler
Eduard Albert’ın Biyografisi
Eduard Albert, Baron van den Berck, 13 Ekim 1881’de Brüksel’de doğmuş Belçikalı bir psikologdur. Felsefe eğitimini Leuven Katolik Üniversitesi’nde tamamlayarak 1900 yılında felsefe doktorası almıştır. Albert, 1905 yılında Yüksek Felsefe Enstitüsü’nde öğretmenlik yapmış, daha sonra Leuven Üniversitesi’nde derslerin küratörü olmuştur. 1908-1912 yılları arasında tam profesör ve psikolojik laboratuvarın başı olarak görev yapmıştır.
1906 yılında Albert, Leipzig Psikolojik Laboratuvarı’nda bilimsel eğitim almış ve 1907-1908 yıllarında O. Köhler’in yanında Würzburg’da eğitim görmüştür. Würzburg’da düzenlenen deneysel psikoloji kongresinde Albert, Köhler ile tanışmış ve diğer psikologlar olan F. Brentano, E. Mach, A. Meinong, E. Husserl, H. Ebbinghaus ve C. Stumpf’un çalışmalarından büyük ölçüde etkilenmiştir. 1923 yılında Albert, Leuven Üniversitesi’nde Pedagoji ve Psikoloji Okulu’nu kurmuş, bu daha sonra 1944 yılında bir enstitüye dönüşmüştür.
Albert, P. Fraisse’in öğrencisi olmuş ve 1957 yılında 15. Uluslararası Psikoloji Kongresi ile 1960’a kadar Uluslararası Bilimsel Psikoloji Birliği Başkanı olarak görev yapmıştır. 1912’den beri “Etudes de Psychologie” dergisinin editörlüğünü yapmış ve 1928’den beri “Genel Psikoloji Dergisi”nin de editörlüğünü üstlenmiştir.
Katkıları ve Araştırmaları
Albert’ın bilimsel çalışmalarının başlangıç aşamalarında, özellikle Würzburg Okulu içinde geliştirilen araştırma yöntemlerini analiz etmeye odaklandığı görülmektedir. Düşünme, irade, belirleyici eğilimler, mantıksal bellek ve kavram oluşturma gibi yüksek zihinsel süreçlere odaklanmıştır. Ancak daha sonra yaklaşımını değiştirmiş ve sistematik içgörü yöntemini eleştirmiştir, davranışçı bir metodolojiyi benimsemiştir.
Bu dönemde, Albert algı hakkında yeni sorular sormuş ve görsel algı üzerine (stroboskopik algı dahil olmak üzere) yenilikçi deneysel araştırmalar yapmış, dokunsal algı, kinestetik algı, psikolojik ritim ve motor öğrenme konularında çalışmıştır.
1940-1965 yılları arasında yaptığı neden-sonuç ilişkisinin ve nesne kalıcılığının algılanması üzerine yaptığı deneyler, kendisine önemli bir tanınırlık getirmiştir. Albert, A nesnesinin B nesnesinin hareketine sebep olduğu izlenimini sadece belirli şartlar altında gerçekleştiğini keşfetmiştir: zamansal süreklilik, yön ve hız. Nesne kalıcılığı üzerine yaptığı araştırmalar, nesne parçalarının kademeli olarak kaybolmasının kalıcılığının bir koşulu olduğunu ortaya koymuştur.
Albert’ın bu deneylerden çıkardığı en önemli sonuçlardan biri, neden-sonuç ilişkisinin ve nesne kalıcılığının algısal bir gerçek olduğudur ve renklerin, seslerin, uzayın veya zamanın algılanması gibi bir duyusal gerçeklik olduğunu vurgulamıştır. Psikolojik gelişim için dokunsal-kinestetik algının neden-sonuç ilişkisinin önemli olduğunu vurgulamış olmasına rağmen, bu süreç hakkında deneysel araştırma yapmamıştır.
