Gabriel Séailles, 27 Haziran 1852’de Paris, Fransa’da doğdu. Eğitim hayatına 1872’de École Normale Supérieure’de başladı. 1875 yılında felsefe alanında diploma aldı.
Akademik kariyerine Laval ve Brest’te felsefe profesörü olarak başladı. Daha sonra Paris’teki lycées Charlemagne ve Henri IV’te öğretmenlik yaptı. 1883’te, sanatta deha kavramı üzerine yaptığı doktora teziyle doktor unvanını aldı.
1886 yılında Sorbonne Üniversitesi’nde ders vermeye başladı. Paul Janet ile birlikte “Felsefe Tarihi: Sorunlar ve Okullar” (1887) adlı ders kitabında birlikte çalıştı. 1898’de Janet’in yerine Sorbonne Üniversitesi’nde felsefe profesörü olarak atandı.
Séailles’ın felsefi çalışmaları Renouvier’in rasyonalizmi ve Ravaisson’un romantizminden etkilenmiştir. Ona göre, zihin ve doğa arasında kesin bir ayrım yoktu. Deha kavramını tanıtarak insanların yaratıcılık ve anlayışlarını yönlendiren sezgisel bir güç olduğunu belirtti.
Séailles, yaşamda uyum ve düzenin hakim olduğunu savundu. Ona göre, kötülük sadece geçici bir engeldi ve insanların iyiliğin değerini takdir etmelerini sağladı. Acı çekme, insanları harekete geçirir ve ilerlemeyi teşvik eder.
Séailles’ın eserleri Fransız felsefesi üzerinde önemli bir etkiye sahipti. Önemli eserleri arasında “Ernest Renan, Bir Psikolojik Biyografi” (1894), “Charles Renouvier’in Felsefesi” (1905), “Leonardo da Vinci, Sanatçı ve Bilim İnsanı” (1912) ve diğerleri bulunmaktadır.
Paris’te 6 Haziran 1922 tarihinde ölen Gabriel Séailles’ın felsefi mirası, felsefe ve estetik alanında çalışmaları etkilemeye devam etmektedir.
