 |
Giustav KaybottFransız koleksiyoner ve ressam, izlenimcilik akımının temsilcisi.
Ülke:
 Fransa |
İçindekiler:
- Gustave Caillebotte: İzlenimci Ressam ve Hami
- Sanatsal Etkiler ve Eğitim
- Miras ve Hamilik
- Sanatsal Tarz
- Sonraki Kariyer ve Ölüm
- Mirasa ve Koleksiyona Kalışı
Gustave Caillebotte: İzlenimci Ressam ve Hami
Erken Yaşam ve Aile
Gustave Caillebotte, 19 Ağustos 1848’de zengin bir Parisli ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Babası Martial Caillebotte, bir tekstil işletmesi miras almış ve Seine Ticaret Mahkemesi’nde hakimlik yapmıştı. Daha önce iki evlilik yapan Martial, Gustave’ün annesi Céleste Daufresne ile evlendi. Gustave’in René (1851-1876) ve Martial (1853-1910) adında iki erkek kardeşi vardı.
Aile, Rue du Faubourg-Saint-Denis’teki evlerinde yaşadılar, 1866 yılında ise Martial Rue Miromesnil’de yeni bir ev inşa etti. Caillebotte ailesi yazları Yerres adlı bir kasabada, Yerres Nehri’nin yanında zaman geçirirdi. Bu dönemde Gustave, resimle ilgilenmeye başladı.
Sanatsal Etkiler ve Eğitim
Caillebotte’ün resimleri genellikle ailesini ve günlük hayatı betimler. “Penceresindeki Genç Adam” (1875) René’yi Rue de Miromesnil’deki evlerinde, “Portakallar” (1878) Martial’ı kuzeni Zoé ile Yerres bahçelerinde gösterir. “Kırsal Portreler” (1875) annesini, teyzesini, kuzenini ve bir aile dostunu tasvir eder.
Caillebotte hukuk okudu ve 1870 yılında avukatlık lisansını aldı. Ancak kısa bir süre sonra Fransız-Prusya Savaşı’na katıldı. Savaştan sonra, ciddi bir şekilde resim yapmak için Léon Bonnat’ın stüdyosuna yazıldı. 1873 yılında ise École des Beaux-Arts’a kaydoldu, ancak katılımı muhtemelen düzensizdi.
Bu dönemde Caillebotte, Edgar Degas ve Giuseppe de Nittis gibi ressamlarla tanışıp arkadaş oldu. 1874 yılındaki ilk izlenimci sergisine katıldı, ancak sergileme yapmadı.
Miras ve Hamilik
1874 yılında babasının, 1878 yılında ise annesinin ölümüyle birlikte Caillebotte büyük bir servet miras aldı ve maddi sorun yaşamadan resim yapabildi. Bu zenginlik, diğer izlenimci ressamları desteklemek için kullanıldı, Claude Monet, Auguste Renoir ve Camille Pissarro gibi sanatçıların eserlerini satın alarak ve Monet’nin atölye kirasını ödeyerek. Caillebotte ayrıca pullarla ilgilendi (koleksiyonu şu anda British Museum’da), orkide yetiştirdi, yat tasarladı ve hatta tekstil tasarımıyla uğraştı. “Madame Boissier Örüyor” (1877) ve “Madame Caillebotte’un Portresi” (1877) adlı resimlerinde tasvir edilen kadınların, sanatçı tarafından tasarlanan nakış desenlerini dikmiş olabileceği düşünülüyor.
Sanatsal Tarz
Caillebotte, Gerçekçi stilde resim yapmıştır. Öncülerinden Jean-François Millet ve Gustave Courbet’nin yanı sıra çağdaşı Degas gibi, Caillebotte de gözlemlediği gerçekliği betimlemeyi amaçlamış, resimde yaygın olarak kullanılan aşırı dramatik veya romantikleştirilmiş tasvirlerden kaçınmıştır. Aynı zamanda İzlenimcilerin ışığın geçici etkilerini yakalama konusundaki bağlılığına da sahiptir.
Caillebotte, Yerres’teki aile sahneleri, iç mekanlar ve manzaraların yanı sıra, “Floor Scrapers” (1875), “The Pont de l’Europe” (1876) ve “Rainy Day in the Batignolles Quarter” (1877) gibi Paris resimleriyle tanınır. Bu eserler, süslemesiz konuları ve abartılı bir şekilde derin perspektifi nedeniyle tartışmalara neden olmuştur.
Bu tablolarda yaygın olarak kullanılan eğik düzlem, Japon baskılarının ve fotoğraf teknolojisinin etkisini yansıtır. Caillebotte’in kırpma ve perspektif kullanma teknikleri de fotoğraftan etkilenmiş olabilir. Birçok eserinde yükseltilmiş bir bakış açısı kullanır, “Vue des toits, effet de neige” (1878) ve “Boulevard vu d’en haut” (1880) tablolarında olduğu gibi balkonları tasvir eder.
Sonraki Kariyer ve Ölüm
Caillebotte’nün resim kariyeri 1890’larda azaldı, büyük ölçekli tuvaller üretmeyi bıraktı ve daha az sergi açtı. 1881 yılında, Seine Nehri’nin kenarındaki Petit-Gennevilliers’da bir mülk satın aldı ve 1888 yılında oraya kalıcı olarak taşındı. Bahçecilikle ve yarış yatı yapımıyla uğraşıp, kardeşi Martial ve sık sık Petit-Gennevilliers’i ziyaret eden arkadaşı Renoir ile zaman geçirdi. Bazı kaynaklar, Caillebotte’nün ölümünden kısa bir süre önce çok daha genç Émilie Schlauch ile ilişkisi olduğunu iddia ediyor, ancak bu doğrulanmamıştır.
Caillebotte, 21 Şubat 1894 tarihinde Petit-Gennevilliers’taki bahçesinde çalışırken vefat etti. Paris’teki Père Lachaise Mezarlığı’na gömüldü.
Mirasa ve Koleksiyona Kalışı
Uzun yıllar boyunca, Caillebotte’nün sanatçı olarak tanınması, bir hamisi olarak ününü gölgede bıraktı. Ölümünden yedi on yıl sonra, sanat tarihçileri sanatsal mirasını yeniden değerlendirmeye başladılar.
İsteknamesinde, Caillebotte geniş bir resim koleksiyonunu Fransız hükümetine bağışlamıştır. Bu koleksiyon, Camille Pissarro (19), Claude Monet (14), Pierre-Auguste Renoir (10), Alfred Sisley (9), Edgar Degas (7), Paul Cézanne (5) ve Édouard Manet (4) gibi sanatçıların altmış sekiz eserini içermektedir. Caillebotte’un ölüm zamanında, izlenimciler Fransız sanat kurumları tarafından hala genellikle reddedilen, daha muhafazakar Akademik tarzı desteklemektedir. Caillebotte, koleksiyonunun Lüksemburg Sarayı’nda sergilenmesini istemiş ve ardından Louvre’da sergilenmesi koşullarını koymuştur.
Ne yazık ki, Fransız hükümeti bu istekleri yerine getirmedi. 1896 yılında, sonunda Renoir, Caillebotte’un vasiyetnamesinde belirtilen şartlar üzerinde anlaşmaya varılarak otuz sekiz tablo Lüksemburg Sarayı’na yerleştirildi. Kalan yirmi dokuz eser, Renoir, vasiyetnamedeki görevlerine karşılık olarak birini tuttuğu şeklinde öneri yapılarak iki kez daha Fransız hükümetine sunuldu, ancak her iki kez de reddedildi. Hükümet sonunda 1928 yılında onları talep ettiğinde Caillebotte’un oğlunun dul eşi itiraz etti. Kalan eserlerin çoğu sonunda C. Albert Barnes tarafından alındı ve şu anda Barnes Vakfı’nın bir parçasıdır.
Caillebotte’nun kendi eserleri arasında kırk adet Musée d’Orsay’da bulunmaktadır. 2000 yılında “Man on a Balcony, Boulevard Haussmann” (1880) adlı tuvali 14.3 milyon dolarlık bir bedelle satılmıştır.
