Uzayda Verimlilik Arayışı
Icarus Robotics kurucu ortakları Ethan Barajas ve Jamie Palmer, uzayda çalışmanın neye benzediğini öğrenmek için astronotlarla saatlerce röportaj yaptı. Geliştirdikleri girişim fikrinin ana çıkışı, bu çalışmaların çoğunun yük lojistiği ile ilgili olduğuydu, yüksek teknoloji ürünü bilimle değil.
Bir astronotun dediği gibi, “Bizim gibi eğitim almış ve yüksek nitelikli doktoralara sahip olan kişileri, bir Amazon depolama çalışanı gibi çalıştırıyorlar.” Eğer bir deney uzay istasyonunda iki saat alıyorsa, bu süre zarfında ilk doksan dakika sadece kargo taşımak ve alet hazırlamakla geçiyor.
Uzayda Zaman Kaybı
Bu durum, büyük bir yetenek kaybına yol açıyor. “Bu astronotlar, iki yıl eğitim alan ve dünyanın en yetenekli kişilerinden bazıları olarak, 14 gün boyunca paketleri açmak ve kapatmakla geçiyorlar,” diyor Barajas.
Kargolar, her 60 günde bir yaklaşık üç buçuk ton malzeme ile uzay istasyonuna ulaşıyor ve bunların hepsi dışarı çıkarılıp yerleştirilmek zorunda.
Robot Teknolojileri ile Değişim
Barajas ve Palmer, Entrepreneurs First organizasyonunda tanıştıklarında daha iyi bir çözüm yolu bulmaları gerektiğini biliyorlardı. Teklifleri: Bu zamanı alan işleri devralacak akıllı ve maharetli robotlar kullanmak. Ancak, insan benzeri robotlarla başlamaktan ziyade, daha basit bir fan-dişli robotla başlamayı seçtiler. Bu robotun iki kolu var ve çeneli tutucularla donatılmış durumda.
Icarus, Soma Capital ve Xtal liderliğinde 6,1 milyon dolarlık bir başlangıç yatırımı aldı. Bu yatırımda Nebular ve Massive Tech Ventures da yer aldı.
İlk robotun görünümü, gerçekleştireceği görevlerin doğasına bağlı olarak tasarlandı: kargo açma ve yerleştirme. Palmer, iki robot kolu koordineli kullanmanın, karmaşık insan benzeri bir elin sağladığına benzer %80 kadar gereksinim duyulan mahareti basit çeneli tutucularla elde edebileceğini belirtti.
Astronotların ISS’de gerçekleştirdiği birçok bilimsel deney, pratikte oldukça basit. Örneğin, kartuş değiştirme gibi görevler, robot iş gücünün yararlanabileceği başka bir alan.
Uçuş Testleri ve Gelecek Planları
Ekip, gerçekten bir ISS kargo çantasını açıp yeniden kapamak için bimanuel çeneli tutucu sistemi ile uzun mesafede teleoperasyon denemesi yaptı. Palmer, “Uzun mesafede anlamlı maharet kazanmak için tüm yolu insan eline gitmeye gerek olmadığını gösterdik,” dedi.
Icarus’un bir sonraki adımı, önümüzdeki yıl için parabolik uçuş denemeleri yapmak ve Voyager Space ile ISS’de bir yıllık bir gösterim gerçekleştirmek. Amaçları, kargo çantası operasyonlarının risklerini azaltmak ve ardından istasyon bakımı ile ilgili daha ince görevlerle ilerlemek.
İlk başta robotlar, uzaktan kontrol edilecek. Palmer, ISS’nin bir işyeri olarak, robotun her zaman “direksiyonun başında” birinin olmasının makul olduğunu belirtti. “İş gücü farkı o kadar büyük ki, Icarus bir yıl boyunca nitelikli, yüksek maaşlı bir robot operatörü bulundurabilir,” dedi.
Geleceğin Otomasyonu
Icarus’un uzun vadeli planı ise otonomi ve genel amaçlı yetenekler geliştirmek. Bu, yer yüzündeki genel amaçlı robotik alanındaki gelişmelere benzer bir şekilde, mikrogravite koşullarında veri toplamayı içeriyor. İnsan müdahalesi ile sağlanan bu veriler, uzaydaki robotik uygulamalar için temel modeller oluşturacak.
İleride, insanlar “daha yüksek düzeyde primitifler” seçerek basit komutlar verebilecek. Örneğin, “çantayı aç” veya “eşyaları çıkar” gibi.
Sonunda hedef, derin uzay alanları için tam otonomi; burada teleoperasyonun mümkün olmayacağı yerler için, insan uzay faaliyetlerini tamamlamak.
Barajas, “Astronotları ortadan kaldırmak istemiyoruz,” diyerek, çocuk yaşta NASA’da staja başlayan biri olarak, “nitelikli zamanlarının yer istasyonunda mümkün olduğunca verimli ve araştırma odaklı geçmesini sağlamak istiyoruz” dedi.
