Jakob Wassermann: Alman Yazar ve Hikaye Yazarı
Alman yazar ve hikaye yazarı
Doğum Tarihi:10.03.1873
Ülke:
Almanya
Jacob Wassermann: Alman Yazar ve Romancı
Jacob Wassermann (1873–) kendine özgü edebi tarzıyla tanınan Alman yazar ve romancıdır. İlk romanı “Zirndorf’un Yahudileri” (1897) ile Wassermann yaratıcı kişiliğinin belirleyici özelliklerini sergilemiştir. Roman iki bölümden oluşur: ilki 17. yüzyılda geçerken ikincisi çağdaş dönemdedir. İlk bölüm Yahudi halkının mesih beklentilerini, hayal kırıklıklarını ve aldatıcı ve hain Kurtarıcıyı anlatır. İkinci bölüm ise Zirndorf’lu genç bir Yahudi’nin hayat hikayesine odaklanır; içsel mükemmelliği ve öz temizliği arar. Kendi kurtarıcısı olur. Bu farklı konsept Wassermann’ın tüm eserlerine nüfuz eder.
Sosyal Memnuniyetsizliği İfade Eden Sanatçı
Petit burjuvazinin sosyal memnuniyetsizliğini ifade eden Wassermann, ahlaki kriz koşullarına dikkat çeker. Yalnız kahramanları, düşmanca çevrelerle karşı karşıya kalarak eşitsiz mücadelelerde yenilirler. Tek tesellileri içsel muhakeme ve çevrelerinin acımasız ama güçlü dünyasına karşı ahlaki üstünlükleridir. Bu konsept, daha iyi zamanların çocuğunu tasarlayan kadın olan “Genç Renate Fuchs’un Hikayesi” (1900) ve bir köylünün aldatıcı ve çirkin bir şehir tarafından yenildiği “Moloch” (1903) gibi eserlerde açıkça görülmektedir.
Romantik Bir Sanatçı ve Yazar
Wassermann, gerçeği reddeden bir sanatçı-romantiktir, onu bir antagonistik kuvvet olarak görür. Eserlerinde gerçeğin üstünde yanılsal bir yapı oluşturur. Prozası yüce bir tonda ve her zaman tutkulu bir yapıya sahiptir. Sanatçı karakterlerin nafile arayışlarına ve kaybedilmeye mahkum oldukları mücadelelere en yüksek, neredeyse mistik anlamı atfeder. Onları şehitler ve azizler olarak sunar, bu nedenle Wassermann’ın eserlerinde şatafat belirgindir.
Son Eserleri ve Otobiyografi
Wassermann’ın son eserleri post-savaş Almanya’dan malzeme kullanan “Dönüş Çemberi” (1920) döngüsünü oluşturur. Bu döngüye ait romanlar, “Üç Aşama” (1922), “Ulrike Vojtich” (1923) ve “Faber ya da Kayıp Yıllar” (1924) adlarını taşır. Bu döngünün amacı, Wassermann’ın ebedi temasını yeni varyasyonlarla sunmaktır.
1921’de Wassermann, “Benim Alman ve Yahudi Olarak Yolculuğum” (Berlin, 1922) adlı otobiyografisini yayınlamıştır.
