 |
Joachim Du BellayFransız Şair
Country:
 Fransa |
İçindekiler:
Joachim du Bellay’nin Biyografisi
Joachim du Bellay, aynı zamanda Joachim du Bellay olarak da bilinen, 1522 (bazı kaynaklara göre 1525) yılında doğmuş ve 1 Ocak 1560’ta vefat etmiş bir Fransız şairdir. Turmelière şatosunda, Liré yakınlarında Anjou, Fransa’da doğmuştur. Du Bellay, 16. yüzyılın öne çıkan şairlerinden biri olup “La Pléiade” adlı şairler grubunun üyesi ve lideri Ronsard’ın en yakın arkadaşıydı.
Erken Yaşam ve Kariyeri
Du Bellay soylu bir ailede doğmuş ancak genç yaşta ebeveynlerini kaybetmiştir. Kendini eğitmiş ve Katolik kilisesinde yüksek mevkilerde bulunmuştur. Ancak 1547’de Ronsard’la tanıştıktan sonra dinî kariyerini terk edip tamamen şiire adamıştır. 1547-1549 yılları arasında Ronsard ve Jean-Antoine de Baïf ile birlikte Coqueret Koleji’nde eğitim görmüş ve bu süreçte aktif bir şekilde şiirle uğraşmıştır. Nisan 1553’te Kuzeni Kardinal Jean du Bellay’in sekreterliğini yapmaya başlamış ve kardinale Roma’ya elçi olarak atandığında ona eşlik ederek Ağustos 1557’ye kadar İtalya’da kalmıştır. Dönüşünde 1558 yılında birkaç koleksiyon yayınlamıştır.
Eserleri ve Etkisi
Du Bellay’nin eserleri Fransız edebi dilinin zenginleşmesine ve Ode, Elegi ve Epik gibi yeni türlerin ortaya çıkmasına büyük katkı sağlamıştır. “La Pléiade” grubuna üyelerine karşı yazdığı ilk Fransız hicvi olan “Şairin Mahkemesi”‘ni yazmıştır. Şiirde Petrark’ı taklit eden Du Bellay’nin “Zeytin” adlı koleksiyonunun ana temaları İtalyan şairlerden alınmıştır. İtalya’da geçirdiği önemli zaman diliminde en iyi şiiri olan “Antik Roma Kalıntıları” ve kendine özgü lirizmi ile karakterize edilen “Peskünler” şiirlerini yazmıştır. 1552’de Virgilius’un “Aeneid”inin dördüncü kitabının çevirisini (altıncı kitap ölümünden sonra 1560’ta yayınlanmıştır) yapmıştır. 1553’ten sonra, Du Bellay Petrarkizm’den uzaklaşmış ve gerçekçi liriklere geçiş yapmıştır.
1549’da yazdığı “Fransız Dili’nin Savunusu ve İncelenmesi” adlı çalışması, yeni yazar grubunun temel teorik prensiplerini geliştirmiştir. Bu hareketin temel estetik ilkeleri genellikle Ronsard’a atfedilse de, Du Bellay, “La Pléiade” grubunun ana polemiğiği, Fransız dilini ve şiiri reformcuların biridir. Fikirleri arkadaşı Jean de Tailly tarafından daha da geliştirilmiştir. Du Bellay, mahkeme şairlerinin aşırı duygusal ve kafiyeli şiirlerine karşı çıkmıştır. Çalışmasının polemik kısmında bütün Ortaçağ şiirine karşı savaş açmış, Latinceyi istismar eden eski şairlerin kör taklitçilerini eleştirmiş ve Fransız şiirini halk yaratıcılığının sadeliğine yaklaştırmıştır. Ancak bu “halkçılık” eğilimleri, “La Pléiade” eserlerinin saray ve aristokratik niteliğinden dolayı gelişmemiştir. Hareketin ana etkisi, özellikle İtalyan eserlerinden gelmiştir, ki bu eserler Du Bellay’ın çalışması üzerinde büyük etkide bulunmuştur. Hatta “Savunma”nın tüm polemik kısmının bir İtalyan kaynaktan alındığı da belirtilmiştir.
Du Bellay’nin şiirsel çalışmaları, genellikle teorilerine aykırı olmuştur. “Nesnel” şiirin savunucusu olmasına rağmen, bütün grub içinde en subjektif şair olmuştur. Latince ve taklit etmeye karşı çıkmasına rağmen, iki cilt Latince şiir bırakmış ve yabancı modelleri büyük ölçüde taklit etmiştir. Ancak bu çelişkiler tüm “La Pléiade” grubunun genel özelliğiydi.
