Johann Gottlieb Fichte – Biyografi
Johann Gottlieb Fichte, Alman filozof ve “mutlak idealizm” akımının kurucusudur. 19 Mayıs 1762’de Saxony’deki Rammenau köyünde doğdu. Fichte’nin hayatı, Baron von Miltitz’den destek görmesiyle değişti. Jena Üniversitesi’nde (1780) ve Leipzig Üniversitesi’nde (1781-1784) eğitim aldı ve sonraki on yılını yer değiştirerek ders vererek geçirdi.
1790’da, Fichte Immanuel Kant’ın eserlerini yoğun bir şekilde incelemeye başladı ve bu inceleme onun bütün felsefi kariyerini etkiledi. 1792’de “Tüm Vahyin Eleştirisi Denemesi” adlı makalesini Kant’a sunarak onun onayını aldı ve filozof olarak tanındı. 1793’te, Jena Üniversitesi’nde felsefe profesörü olması için davet edildi ve 1794 baharında bu göreve başladı.
Fichte Jena’da beş yıl boyunca öğretmenlik yaptı, ancak 1799’da “ateizm” suçlamaları ile karşı karşıya kaldı ve üniversiteden ayrılmak zorunda kaldı. Berlin’de yaşamaya başladı ve Prusya hükümeti Napolyon’a karşı savaşta yenilgiye uğrayınca hükümet Königsberg’e taşındığında Fichte de takip ederek Königsberg Üniversitesi’nde bir süre ders verdi. 1810’da, yeni kurulan Berlin Üniversitesi’nin ilk rektörü olarak atandı ve 1812’ye kadar bu görevde kaldı.
Fichte’nin en ünlü eserleri arasında “Akademisyenin Kahramanlığı” (1794), “İnsanın Görevi” (1800) ve “En Yeni Felsefenin Gerçek Özüne Halka Net Bir Sunum. Okuyucuları Anlamaya Zorlamak İçin Bir Girişim” (1801) bulunmaktadır. Fichte’nin teorisi, “Bilgi Bilimi” olarak adlandırdığı bir felsefi doktrine dayanmaktadır.
Fichte’nin düşüncesi, etik aktivizmden büyük ölçüde etkilenmiştir. Ona göre temel felsefi gerçeklik, bireyin etik (ya da “pratik”) yaratıcı faaliyetidir. Fichte’ye göre, her insan kendini iki alan içinde deneyimler: bilinci hem kendisini (Ben) hem de kendisi olmayanı (Nicht-Ich, olmayan Ben) içerir.
Fichte’nin temel motivasyonu doğanın anlaşılması değil, ahlakın kavranmasıdır. Özgürlük ve akıl, varoluşun bu temel yönlerinin olanaksız olacağı mutlak doğa olmadan var olamaz.
