Pierre Corneille Fransız oyun yazarı, klasizmin temsilcisi Doğum Tarihi: 06.06.1606 Ülke: Fransa

İçindekiler:

1. Pierre Corneille – Fransız Tragedyasının Babası
2. Erken Eserler ve Komediler
3. Tragedyaya Geçiş
4. Kariyerinin Zirvesi
5. Son Yılları ve Mirası

Pierre Corneille – Fransız Tragedyasının Babası

Pierre Corneille, ünlü Fransız oyun yazarı ve klasizmin temsilcisi, 1606’da Rouen’de doğmuş ve 1684’te Paris’te vefat etmiştir. Bir dava memurunun oğlu olan Corneille, çocukluğunu kırsalda geçirmiştir. Bir Cizvit okulunda okumuş ve daha sonra hukuk eğitimi almış, sonunda bir savcı olmuştur. Ancak kariyerine ilgi göstermediği görülmüştür.

Erken Eserler ve Komediler

1629’da Corneille, “Melite” adlı bir komedi ile ilk oyununu sahnelemiştir, bu oyun basitliği ve doğal dilinden dolayı eleştirilmiştir. Daha sonra “Clitandre ou L’Innocence delivree” (1632) ve “La Veuve ou le Traitre puni” (1633) gibi olaylarla dolu çeşitli komediler yazmıştır. Bu komediler, Corneille’in reputasyonunu tesis etmiş ve dönemin Fransa başbakanı Kardinal Richelieu’nun ilgisini çekmiştir.

Tragedyaya Geçiş

1635’ten itibaren Corneille, başlangıçta Seneca’nın eserlerini taklit ederek trajediler yazmaya başlamıştır. Bu türdeki erken denemelerinden biri “Medee” olmuştur. İspanyol tiyatrosundan ilham alan Corneille, ardından “L’Illusion Comique” (1636) adlı, ana karakter olarak bir İspanyol matamorenin bulunduğu ağır bir fars yazmıştır. Ancak 1636’da Corneille, Fransız tiyatro tarihinde kilometre taşı olacak bir trajedi olan “Cid”i sahneye koymuştur. Paris Akademisi’nin “Cid üzerine Akademi Düşünceleri”ndeki eleştirilere rağmen, oyun geniş bir şekilde beğeni toplamıştır.

Kariyerinin Zirvesi

Corneille’in kariyerinin zirvesi olarak “Horace” (1640), “Cinna” (1640) ve “Polyeucte” oyunlarını gösterebiliriz. Bu dönemde Marie de Lampriere ile evlenmiş ve Hotel Rambouillet’te sık sık konaklamıştır. Hem “Le Menteur” gibi parlak komediler hem de “Pompee,” “Rodogune,” “Theodore, vierge et martyre” ve “Heraclius” gibi biraz daha zayıf trajediler yazmaya devam etmiştir. 1647’de, Corneille Fransız Akademisi üyesi seçilmiştir.

Son Yılları ve Mirası

Hayatının sonraki yıllarında Corneille mali zorluklarla karşılaşmış ve kendini izole etmiştir. Arkadaşı Bualo’nun çabaları sayesinde küçük bir emekli maaşı almıştır. Tiyatro eserlerinin yanı sıra dini şiirlerle uğraşmış, “Imitation de Jesus Christ” adlı bir manzum İsa kitabını yayımlamış ve önemli başarı elde etmiştir. Diğer çevirileri, Bakire Meryem’e övgüler ve Mezmurlar gibi Cizvitlerden etkilenmiştir.

Corneille’in Fransız tiyatrosuna katkısı, öncelikle ulusal trajedinin yaratılmasında yatar. Eserlerinden önce, Fransız tiyatrosu genellikle Seneca’nın Latin dramalarını taklit etmekteydi. Corneille, Fransız dramatik sanatına hareket ve tutku katarak tiyatroyu canlandırmıştır. Ayrıca, klasik dramalar geleneğini yenileyerek sıradan yaşamı aşan derin insan çatışmalarını betimleyerek Fransız dramatik sanatına tazelik getirmiştir. Bazı eleştirmenler, Corneille’in insanlığı idealize etme şeklini, ardılı Racine’in daha gerçekçi eserleriyle karşılaştırmıştır.

Corneille’in trajedileri, görev ile duygu arasındaki sonsuz mücadeleyi ifade eder ve trajedinin önemli olayları betimlemesi ve içsel çatışmaları ölümcül sonuçlar doğuran karakterlerle sunması gerektiği ilkesine bağlı kalmasıyla dikkat çeker. En iyi trajedileri izleyiciyle rezonans sağlayan bir trajedi ve çatışma duygusuyla işaretlidir. Corneille’in güçlü şiiri, ifadesel ve güçlü olmasıyla benzersizdir. Bir karakterin ruhunu bir cümle veya bir cümlede yakalama becerisine sahiptir, bu da gerçek bir dehanın belirgin bir işaretidir.

Parlak olmasına rağmen, Corneille’in trajedilerinde bazı düzensizlikler vardır ve yeteneği biraz dengesizlikle karakterize edilir. Bununla birlikte, en iyi dört trajedisi gerçekten ona büyük klasik unvanını kazandırır.