Shaul Chernihovskiy

Yahudi Şair

Şaul Chernihovskiy’nin Hayatı

Şaul Chernihovskiy, Rusya’nın Taurida Valiliği’nde Mikhailovka’da doğmuş ve İbranice yazan bir Yahudi şairdir. Rusça, Almanca, Yunanca ve Latince dillerinde bilgiliydi. Lise öğrencisiyken, Puşkin’in eserlerini İbranice’ye çevirdi. 15 yaşında Odessa’ya giderek Joseph Klausner’in desteğiyle şiirlerini yayınlamaya başladı. Daha sonra Heidelberg ve Lausanne’a giderek tıp eğitimi aldı. Dönüşünde Melitopol ve Harkov Valiliği’nde doktor olarak çalıştı. 1910’da St. Petersburg’a taşındı. Birinci Dünya Savaşı sırasında bir hastanede doktor olarak görev yaptı. Savaşın ardından Odessa’ya dönerek özel olarak tıp yapmaya başladı. 1922’de Rusya’dan göç ederek Berlin’e yerleşti.

1931’de Chernihovskiy, Eretz İsrail’e taşındı ve bir Tıp ve Doğa Bilimleri Terimler Sözlüğü’nün hazırlanmasına katıldı. Bir okulda doktor olarak çalıştı ve 1936’da uluslararası PEN Kulübü’nde İbranice edebiyatın temsilcisi oldu. İbranice şiirler yazdı (o dönemde İbranice henüz tam anlamıyla konuşma dili olarak geri yüklenmemiş ve genellikle “Eski İbranice” olarak adlandırılmıştı). Şiirleri, Siyonizm aracılığıyla içsel bir dönüşü ve Yahudi ruhunun kurtuluşunu kutlamaktaydı. Lirik şiirlerin yanı sıra baladlar, idiller ve soneler yazdı. Ayrıca bir dizi tarihi balad ve Yahudiliğin ve antisemitizmin tarihini anlatan “Mainz’li Baruch” adlı bir şiir yazdı. Bazı eserleri Vladislav Khodasevich tarafından çevrildi. Soneleri, Rus şiirinin “Gümüş Çağ”ı etkisini gösterir. Ayrıca “İlyada”, “Odysseia” ve “İgor’un Seferi”ni İbranice’ye çevirdi.

Şiir Üslubu ve Etkisi

H.N. Bialik ile birlikte, Chernihovskiy İbranice şiire geleneksel hece ölçüsünü değiştirerek şilabil tonlu ölçüyü tanıttı. Bu, Rus şiirinden etkilenmişti. Ağırlıklı olarak heksametre kullanıyordu. Ancak modern İbranice konuşmacıları için Chernihovskiy’nin ölçüsü genellikle anlaşılması zor olabiliyor çünkü modern İbranice’deki vurgular, şairin yazdığı dilin vurgularından farklıdır.

Chernihovskiy’in dili, büyük ölçüde değişerek yaşayan bir iletişim aracı haline gelmiş olduğu için, dönemindeki özgünlüğünü koruyan şiirleri günümüz okuyucuları için bazen zorlayıcı olabilmektedir.