Udo Kier Oyuncu Doğum Tarihi: 14.10.1944 Ülke: Almanya

Udo Kier’in Biyografisi

Udo Kier, olağanüstü fiziksel görünümüyle tanınan Alman bir oyuncudur. Almanya’nın Köln şehrinde doğmuştur. Maskülen ve büyüleyici bir zarafete sahiptir, ancak genellikle grotesk ve hatta şeytani rollerde oynamasıyla tanınır. Kusursuz yüz özellikleri, sonsuz gözlerindeki ince ironiyi gizleyemez. Daha önce Udo Kier’in herhangi bir filmde gülerken görmüş müydünüz? Evet, ürkütücü gülüşler vardı, ancak asla kahkaha yoktu. Duygusal kibir ve küstahlığı canlandırmak zorunda kalıyor. Çekiciliğinin büyüsü, ulaşılamazlığında yatıyor – şüpheci sıkıştırılmış dudakları kör ediyor ve çekiyor. Udo Kier, insan kanı ve spermi deneylerken, bilim adamlarını, uzaylıları ve vampirleri canlandırırken “Alain Delon ve Marlon Brando’nun cehennem karışımı” olarak tanımlanabilir.

Farklı görünümü nedeniyle, Udo Kier erken yaşlarda sınıf arkadaşlarının tacizine maruz kaldı. Teslim olmaktan başka çaresi yoktu. Ancak kendini kadın kıyafetlerinde görmeyi tercih ediyordu. Udo giyinip makyaj yapar ve “Dodo” adını kullanırdı. Bir gün Rainer Werner Fassbinder adında genç ve bilinmeyen bir adam babasının işi için Köln’e geldi. Akşam, bir bara gitmeye karar verdi ve burada yeni açmış bir gül gibi güzel “Dodo” ile tanıştı. Kurt Raab bu buluşmayı kitabında şöyle anlattı: “Burada, hayatı boyunca bağlı kaldığı bir genç adamla unutulmaz bir buluşma gerçekleşti ve onu filmlerinde işe aldı… İnanılmaz derecede güzel bir gençti ve birçoğunu değil, herkesi elde ederek para kazanmanın daha iyi olduğunu kısa sürede fark etti – sinema aracılığıyla. Udo Kier aşırı makyaj yapar ve kadın kıyafetleriyle “geçici işi” ile meşgul olurdu. Böylece bir süre için ayrılmaz bir çift oldular… “Dodo” eğlence için kız ve onu bir “davetli” olarak kiralayan erkek olan Fassbinder.” “Dodo” doldurulmuş sutyenlerle göğüslerini sıkıca saklardı ve erkeklik organını bacakları arasına saklardı. Fassbinder, sadece dar pantolon giymekle yetinmekle kalmadı, kasıklarına güçlü bir penisi taklit eden çoraplar da yerleştirdi ve erkek özelliklerine saygınlık kazandırmak ve hazır olduğunu göstermek için böyle bir penisin varlığını belirtti… “Dodo” ve Rainer, Köln ve çevresinde “avlanırdı”. “Ters fahişeler” olarak çalışırlardı: davetiyeler isteyip, kendilerini sergiler ve toplumla karışırlardı. Eğlenmek isteyenleri ararlardı: maddi durumu iyi, etkin ve pasif olanları.”

Bu arada, Udo Kier eğitimini tamamladı. Bir tüccarın mesleği ilgisini çekmiyordu, ancak bir formel eğitim alması gerektiğine inanıyordu. Fassbinder Münih’e döndü – bir dahi film yönetmeni olma zamanı gelmişti. 19 yaşında Udo Londra’ya taşındı. Makyajsız ve kozmetiksiz olarak tekrar şık bir genç delikanlı oldu. Sonra, Fransız bir gigolonun oynayacak güzel bir genç aradığını tesadüfen duydu. Udo giyinip belirtilen zamanda geldi ve hemen rol için kabul edildi. Yönetmen Michael Sarne, Udo Kier’in ilk keşfedeni oldu ve onun ilk filmi “Yolculuk Saint Tropez’a” oldu. Ardından “Shamelessness” – Avusturya B filmi (1968) geldi. Küçük ve tatsız bir rol olmasına rağmen, Kier yetenekli bir oyuncu olarak tanındı.

Udo Kier daha sonra Almanya’ya geri döndü ve “Cadıların Zalim İşkencesi” filminde bir kontun çekici oğlunu oynadı. Bu filmin yapımcısı Adrian Hoven, eski bir oyuncuydu ve o tarihlerde Alman izleyicisinin ruh halini ve tadını doğru bir şekilde tahmin edebiliyordu. Bu filmdeki rolünden sonra, Udo Kier’in sinemaya karşı tutumu değişti. Önceden film çekimlerini sadece seyahat etmek ve yeni insanlarla tanışmak için bir fırsat olarak görüyordu, ancak şimdi profesyonel bir oyuncu olmaya karar verdi. New York’taki Lee Strasberg Oyunculuk Okulu’nda eğitim almaya gitti. İtalya, Yunanistan, ABD, Fransa, İngiltere ve Macaristan’da – Almanya’da daha az sıklıkta – 1969’dan itibaren neredeyse 70 filmde yer aldı. Kariyerinin erken, “masum” yıllarında, Udo Kier gizemli güzellikteki erkekleri canlandırma yeteneği nedeniyle işe alındı: genç bir asi, melek gibi bir uyuşturucu bağımlısı, soğukkanlı bir katil. Onu gerçek yeteneği için değil, gizemli kişilikler için “maskeler” yaratma becerisi için işe alındı.

Roma’dan yapılan bir uçuşta, Udo Kier o zamanlar kült bir figür olan Paul Morrissey ile “tesadüfi” bir şekilde karşılaştı. Andy Warhol’un Fabrikası’ndan “Flesh” filminin yönetmeni olan Morrissey, genç Alman’ın cazibesine dayanamadı. Kier, eski favori yıldız Joe Dallesandro’ya benzemiyordu. “Mavi” baştan çıkarıcının (Little Joe) cazibesi, Kier’in asil soyluluğuna gölge düşürdü. Kier, “Frankenstein” ve “Dracula”yı (1973) Warhol’un (filmleri) ile şeytani bir zarafetle canlandırdı. Sinema daha önce böyle bir vampir görmemişti. O sadece Transilvanyalı bir kan emici değildi – ondan öncekiler ve ondan sonra gelen birçok kişi gibi – kanla olan cazibesini korkutucu bir şekilde doğal ve parlak bir şekilde canlandırdı. Eşcinsel yönetmen Robert van Ackeren, Kier’in yeteneğini farklı bir şekilde kullanmak istedi ve 1974 yılında çektiği korku filmi “Son Çığlık”‘da Kier’i oyuncu bir müzisyen rolüne soktu. Kier, müziğine bütünüyle odaklanmış, ailesinin de yıkımına neden olan bir müzisyen rolünü başarıyla oynadı. 1976’da Charles Matton’un Fransa’da yönettiği “Spermula” adlı film, Kier’in kontrolsüz bir adam olarak imajını daha da pekiştirdi.

1977’de “Dodo” ve eski “pimp” Fassbinder nihayet tekrar buluştu. Fassbinder, onun yardımı olmadan bir yıldız haline gelen Kier’i “Bolwieser”, “Üçüncü Kuşak”, “Berlin Alexanderplatz”, “Lili Marleen” ve “Lola” gibi filmlerinde yönetmeye başladı. Bu filmlerden sonra, zaten yurt dışında geniş tanınma kazanan Kier, Alman Oyuncular Birliği’ne kabul edildi. O zamanlar, Fassbinder ve Kier’nin filmlerinde, zaten kendi yaşadıklarının her şeyini gösterdiklerini hiç kimse bilemezdi. Fassbinder, çekimlerdeki erkeklerinden mutlak itaati talep ederdi, ancak bu kural Kier için geçerli değildi – her şeyi yapması izin verilirdi. Ona başka bir kurallar bütünü uygulanırdı. Fassbinder ve Kier bir araya geldiğinde, bir anı akışı başlardı: ergenlik argosuna geçerler, birbirleriyle “takılırlar” ve “eşcinsel” maceralarından birbirlerine anlatırlardı. Sıcak ilişkilerine rağmen “Dodo” Fassbinder’la Münih’e gitmedi, Köln’de kaldı. Burada Walter Bockmayer ve Rolf Bührmann, oyunculuk topluluğundan dışlanmış ve renkli kişiliklerden oluşan bir ekip kurdu. Niteliklerinin “iyi” olanları Fassbinder’ın incelikli felsefi ve sosyo-psikolojik keşifleri değil, daha çok güçlü burjuva-Reniyas mizahıydı. 1979’da Bockmayer & Bührmann (o dönemde televizyon ve film şirketi “Entenproduktion”ı olan) mükemmel Udo Kier’i televizyon dizileri için işe aldı. Mat beyaz bir matla süslenmiş sirk gibi düzenlenen bir stüdyoda, Udo kendisini birçok kamera objesinin üzerinde tutkuyla sergiledi.

Gábor Bódy tarafından 1980’de Macaristan’da çekilen “Narkisos ve Psyche”, Kier’in iddiasına göre, “en önemli ve heyecan verici filmi”dir. Rolf Tyson ile yaptığı bir röportajda, filmdeki doruğu şu şekilde tanımladı: “Filmin en erotik anında benim ölümüm var. Frengi nedeniyle yüksek ateşli bir deliryumda Viyana’da sevgilimi bekliyorum. Frenginin son aşaması bulaşıcı değildir. Bunu ona açıklar ve ayrıca hizmetçiyle yattığımı söylerim. Bundan sonra, o gerçek olduğunu kontrol etmek için odadan çıkar. Sonra geri döner ve benimle yatağa yatmaya hazırlanır. Ama ben zaten ölmüşüm.”

Gábor Altorjay tarafından yönetilen 1983 yapımı “Punk’s 95” filminde, Kier müzikolog J.V.A. Zarta (“Zarta” soyadı, Rusça’da “Tender” anlamına gelir) olarak oynadı. Gençler arasında gizli bir komplo teorisiyle takıntılı olan Zarta, bir şehir akıl hastanesinde tamamlanır. Diğer hastalarla birlikte bir kaçış planlar ve başhekim (Dieter Thomas Heck) rehine alır.

Kier’in Mars gezegeninin kötü bir hükümdarı Argo olarak göründüğü TV video filmi “Invincible” (“Kino kills the video star?”) ise eşit derecede skandal yaratır. Bir lazer topuyla Dünya’ya saldırır ve felaketlerin bir zincir reaksiyonunu tetikler. Martian punk ve bir uzay fahişesini aynı anda canlandıran Kier, bu bilim kurgu çalışmasına benzersiz bir cazibe katar.

1984’te Udo Kier bir film yapmaya karar verdi. Harrisburg’da Amerikan bir elektrik santraline olası bir felaket öyküsüne ilgi duyarak, “The Last Trip to Harrisburg”u oluşturdu. Hikayeye göre, bir adam ve bir kadın bir tren kompartımanında buluşur ve insanlığın sonu hakkında felsefe yaparlar. Kier, hem erkek hem de kadın rollerini oynar. Her iki “Dodo” için de Almanca diyalogları Rainer Werner Fassbinder okuyor.

Kariyerine devam eden Udo Kier, “O” Hikayesi (1975), “Lili Marleen” (1980), “Europa” (1991), “ID4: Bağımsızlık Günü” (1996), “Blade” (1998), “Armageddon” (1998), “Karadansçı” (2000) gibi birçok filmde yer aldı ve daha fazlası.