Apostolo Zeno’nun Hayatı
Apostolo Zeno, Venedik doğumlu bir şair, librettist, gazeteci ve yazardır. 11 Aralık 1668’de Venedik’te Pietro Zeno adlı bir doktorun ve etkili bir Yunan klanından olan Caterina Sevasto’nun oğlu olarak dünyaya geldi. 1691 yılında “Accademia degli Animosi”nin oluşturulmasında yer aldı. 1695 yılında ilk librettosu olan “Gli inganni felici”yi yazdı ve bu eser çok olumlu tepkiler alarak onu yetenekli bir yazar olarak tanıttı.
1705 yılından itibaren Pietro Pariati ile işbirliği yapmaya başlayan Zeno, Pariati genel libretto kompozisyonuna odaklanırken Zeno da belirli tiyatro sahneleri üzerinde çalıştı. Daha sonra Zeno, “Galleria di Minerva” için edebi bir gazeteci olarak yeni bir role adım attı. Ancak kısa süre sonra gazetecilikten sıkılıp yazılarının dünyada istediği etkiyi yaratamayacağını fark etti.
Apostolo Zeno ve “Giornale de’ letterati d’Italia”
1710 yılında Scipione Maffei, Antonio Vallisneri ve kardeşi Pier Caterino Zeno ile birlikte “Giornale de’ letterati d’Italia” (İtalyan Edebiyatı Gazetesi) adlı dergiyi oluşturdular. Dergi, hem entelektüel hem de estetik ihtiyaçları karşılamayı amaçlamaktaydı. Ünlü İtalyanlar, Eustachio Manfredi, Ludovico Antonio Muratori, Giovanni Battista Morgagni, Giovan Battista Vico ve Bernardino Ramazzini gibi isimler, üç ay içinde dergiye katıldı.
Apostolo Zeno kariyeri boyunca tarihi ve mitolojik konulara dayalı 36 opera librettosu yazdı. Bazı önemli eserleri arasında “Gli inganni felici”, “Faramondo”, “Lucio Vero”, “Merope”, “Alessandro Severo”, “Griselda”, “Teuzzone” ve “Semiramide” bulunmaktadır. Ayrıca 17 başarılı oratoryo da yazmıştır. Zeno, “Dissertazioni vossiane” adlı eserine de büyük zaman ayırmıştır. Bu eser, “De historicis latinis” hakkında yorumlar ve düzeltmeler içermektedir.
Zeno’nun Edebi Başarısı ve Mirasının Devamı
Zeno’nun yazar olarak popülerliği, zamanının taleplerini karşılama yeteneğinden gelmektedir. İtalyan okuyucular artık sıradan melodramalardaki gerçek dışı ve abartılı hikayeleri tatmin edici bulmuyordu. Zeno, melodramayı daha katı ve mantıklı bir tür haline getirmek için çaba harcadı ve bu fikirleri daha sonra Metastasio tarafından tamamen geliştirildi.
1718 yılında, zaten şairlik başarılarıyla tanınan Zeno, Viyana’daki imparatorluk sarayına çağrıldı ve kardeşi Pier derginin liderliğini üstlendi. Zeno, 1729 yılına kadar Viyana’da kaldı ve daha sonra Pietro Metastasio’ya saray şairliği görevini devretti. Venedik’e döndüğünde, madeni para koleksiyonu yapmaya ve zaten sahip olduğu geniş bilgisini geliştirmeye odaklandı. Bu ilginç uğraşlara ölümüne kadar devam etti.
