Willard Van Orman Quine Hakkında
Willard Van Orman Quine, Amerikalı bir filozof, mantıkçı ve matematikçiydi. 25 Haziran 1908’de Ohio, Akron’da doğdu. Eğitimini Oberlin Koleji ve Harvard Üniversitesi’nde aldı. R.Carnap ile Prag’da ve A.Tarski ile Varşova’da görüşmeler gerçekleştirdi. 1932’de Harvard’dan felsefe alanında doktora derecesini aldı ve A.N. Whitehead rehberliğinde mantık üzerine bir tez sundu.
Quine, 1936’da felsefe profesörü olarak uzun bir kariyere başladı. 1948-1978 yılları arasında Harvard Üniversitesi’nde felsefe profesörü olarak görev yaptı. Quine, güncel mantık ilerlemelerini kullanarak geleneksel felsefi sorunları, özellikle ontoloji alanında çözmeyi amaçladı. Ontoloji, “Hangi türde şeyler var?” gibi sorularla ilgilidir.
Quine’a göre filozoflar, sadece mutlak gereklilik olduğunda nesnelerin varlığını kabul etmelidir. Önerdiği gereklilik testi aldatıcı derecede basittir: bir şey, en ekonomik formülasyonunda en iyi teorinin varlığını iddia ediyorsa var olur. Quine, en iyi teorinin en az fiziksel nesneleri içermesi gerektiğini düşündüğü için, en iyi teorinin yalnızca fiziksel nesnelerin varlığını gerektirdiğini kanıtlamayı amaçlar.
Quine’ın bakış açısına göre, bu kanıtın önündeki ana engel matematiğin soyut varlıkların (örneğin, sayılar veya kümeler) varlığını zorunlu kılmasıdır. Ancak Quine, böyle varlıkları azaltmanın veya yok etmenin bir yolunu görmemektedir. Quine, “anlamsal” bazı doğruların (yani, ilgili ifadelerin anlamlarından doğru olanlar) olduğu iddiasını eleştirmesiyle de tanınır. Bu tür doğruların varlığı, çoğu alışılmış dil filozofu ve pek çok deneyci mantık ve matematik anlayışı tarafından kabul edilir. Quine, anlam kavramının kendisinin çözülmesi imkansız olduğunu ve hatta “analitik doğrular” olarak adlandırılan, mantık yasaları da dahil olmak üzere, yeni deneyimler karşısında gözden geçirilmeye açık olduğunu savunmaktadır. Bu iddia, Quine’ın holizmine – yani teorilerin yalnızca bütünler olarak test edilebileceği tezine – yakından bağlıdır.
Quine’ın başlıca eserleri arasında “Matematiksel Mantık” (1940), “Mantık Bir Görüşten” (1953), “Sözcük ve Nesne” (1960), “Ontolojik Görecelik ve Diğer Denemeler” (1969), “Mantığın Felsefesi” (1970), “Referansın Kökenleri” (1974) ve “Hayatımın Zamanı: Bir Otobiyografi” (1985) yer almaktadır.
